Na zijn ontslag kwam er maandenlang niets uit zijn handen. Zelfs de schilderskwast bleef onaangeroerd. Inmiddels werken Jan van Wingerden en zijn vrouw, Anne-Jaukje, als beheerdersechtpaar van een seniorencomplex. „Die baan zien we als een geschenk van God.”
Het goedlachse stel geniet enorm van het werk. Anne-Jaukje (51): „Het contact met de ouderen verrijkt ons.” Soms gebeuren er heftige dingen, zegt Jan (54). „In de eerste nacht dat we in de beheerderswoning sliepen, overleed een bewoner.”
Een opgezette vos, de kop van een reebok, een groot schilderij van een edelhert en geweien op de schoorsteen sieren de woonkamer in Hardinxveld-Giessendam. Jan steekt zijn liefde voor de natuur niet onder stoelen of banken. „Ik heb al jarenlang op vrijdag vrij. Dan ben ik op de Veluwe te vinden of zit ik in mijn atelier te schilderen: dieren, landschappen of stillevens.”
De natuurliefhebber is autodidact. Zijn schilderijen doen denken aan die van Rien Poortvliet, de man van wie hij de nodige tips kreeg. Hij heeft een kleurrijke loopbaan achter de rug. De lts’er begon als pijpfitter op een scheepswerf en werkte er ook als magazijnchef en hoofd van de bedrijfsbrandweer. Bij een volgend bedrijf klom hij van manusje-van-alles op tot assistent bedrijfsbureau. Omdat het buitenleven trok, ging hij aan de slag als muskusrattenvanger. Door rugproblemen belandde hij weer binnen kantoormuren, nu bij een grondverzetbedrijf. Hij deed er de projectadministratie en kreeg een plek in het managementteam. „Toen het slecht ging met de zaak kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om te vertrekken.”
In mei 2015 was het faillissement een feit. Dat was een dreun. „Er kwam maanden niets uit Jans handen”, vertelt Anne-Jaukje. „Het was een heftige tijd. Ook omdat Jans vader, zijn beste vriend, in 2014 was overleden.”
Sollicitatiebrieven
Jan en Anne-Jaukje leerden elkaar kennen via de kerk, de christelijke gereformeerde Bethelkerk in Sliedrecht. Ze trouwden in 1984 en gingen wonen in Sliedrecht, de geboorteplaats van Anne-Jaukje. Zij was destijds nog bezig met haar mbo-opleiding kinder- en jeugdverzorging. „Omdat ik snel zwanger raakte, heb ik nooit een baan gehad.” Het echtpaar kreeg drie kinderen en heeft inmiddels vijf kleinkinderen.
Na het ontslag van Jan zat het stel met de handen in het haar. Jan: „Ik heb wel honderd sollicitatiebrieven geschreven, zonder succes.” Anne-Jaukje: „Ik zag ons al in de bijstand belanden.”
In 2014, toen Van Wingerden nog bij het grondverzetbedrijf werkte, werd het echtpaar door vrienden getipt over een mogelijke nieuwe uitdaging: het beheerdersechtpaar van seniorencomplex De Maashof in Hardinxveld-Giessendam ging stoppen. Anne-Jaukje: „We zijn er wezen kijken, maar ik keek vooral naar de minpunten.”
Maanden na zijn ontslag brengt Van Wingerden De Maashof weer ter sprake. Jan: „Kort daarop stond de vacature in de krant. Van de dertien echtparen die reageerden, zijn er vier op gesprek geweest.” Anne-Jauke: „Ik was ontzettend zenuwachtig voor het sollicitatiegesprek, want ik had zoiets nog nooit gedaan.”
Gekregen plekje
Nog dezelfde dag hoort het echtpaar dat het bestuur van De Maashof unaniem voor hen heeft gekozen. Van Wingerden: „Voor ons een bevestiging dat de Heere ons dit plekje heeft gegeven.”
Mei 2015 ging het echtpaar in De Maashof aan de slag, een complex dat 23 seniorenwoningen telt. De mensen wonen er zelfstandig en krijgen desgewenst hulp van thuiszorgorganisatie Waardeburgh. Ze zijn lid zijn van een van de zeven protestants-christelijke kerken die samen het bestuur vormen.
Anne-Jauke werkt zo’n 20 uur in De Maashof. „Dit is mijn eerste baan. Het vinden van een goede balans tussen werk, gezin en sociale contacten blijft lastig. Ik geniet ontzettend van de contacten met de bewoners. Ze delen veel en zijn dankbaar voor alles wat we doen. Op maandagmiddag is er een breimiddag, waarbij de vrouwen dekens maken voor het Rode Kruis. De mannen komen dan sjoelen. Tijdens de koffieochtend op woensdag draag ik een gedicht voor en zingen we psalmen met elkaar. Daarnaast houd ik het gebouw schoon.”
Het echtpaar loopt iedere ochtend en avond een rondje langs de woningen om te controleren of alles in orde is. Jan: „Ik doe het kleinschalig onderhoud in het gebouw, houd de tuin bij en we begeleiden samen onder andere renovaties van de woningen.”
Naast de vijftien uur die hij voor De Maashof in touw is, werkt Jan wekelijks tien uur als conciërge op de naastgelegen Koningin Wilhelminaschool. „Ik wilde graag met mensen werken en ga nu om met mensen van 3 tot 93! De Heere verhoorde mijn gebed. Hem komt alle lof toe voor deze prachtige levensvulling.”