Directeur Sebastian Heimann van het Deutscher Familienverband (DFV) legt een pak papier op tafel: analyse van de verkiezingsprogramma’s van de vijf grootste partijen. De conclusie is geen verrassing. Bij verkiezingen spreken partijen graag en veel over kinderen en goede woningen voor gezinnen. Maar de praktijk leert dat de aandacht tijdens het regeren makkelijk wegebt. „Dan zijn er weer te veel andere problemen.”

Veel aandacht is er voor de combinatie van arbeid en gezin. Dat is goed, zegt Heimann. „Maar het gaat meer over een arbeidsgericht gezin dan over gezinsgerichte arbeid.” Helemaal zorgwekkend vindt hij de groeiende weerstand tegen de heffingskorting (in het Duits ”Ehegattensplitting”). Nederland heeft een vergelijkbare regeling al afgeschaft. „Als je goed kijkt, willen drie van de vijf partijen daarvan af.”

Het DFV is een lobbyorganisatie en raadt de partijen af dit af te schaffen. „Deze regeling is gebaseerd op een vonnis van het grondwettelijk hof in 1958. Die komt erop neer dat ouders die offers brengen om kinderen groot te brengen, daarvan geen nadelen hoeven ondervinden.”

Heimann beluistert vooral in de media de teneur dat het gezin dit ‘voordeel’ niet toekomt. „Kinderen worden neergezet als een privébehoefte. Terwijl het gaat om de toekomst van Duitsland. Bovendien is het meer een gelijkstelling dan een voordeel voor ouders. Maar het debat hierover wordt snel ideologisch.”

De christendemocratische CDU/CSU van bondskanselier Angela Merkel is voor het DFV de meest natuurlijke partner. Maar ook daar is de steun niet vanzelfsprekend. „Voorafgaand aan het jongste partijcongres eind vorig jaar hebben wij ervoor gevochten dat er een positief advies werd gegeven. Maar daarvan staat niets in het verkiezingsprogramma.”

Gezinnen in Duitsland hebben het moeilijk, zegt het DFV. „Als je uitgaat van het modale inkomen van 35.000 euro bruto per jaar kun je als alleenstaande je vaste lasten betalen en een redelijk leven leiden. Je bent dan trouwens niet rijk. Maar zodra je twee of meer kinderen hebt, zak je eigenlijk vrij snel onder wat de politiek het bestaansminimum noemt.”

Een opvallend punt in de pleidooien van het DFV is ”Wahlrecht ab Geburt”. Niet dat peuters en kleuters ook naar het stemhokje moeten, maar wel dat hun stem wordt gehoord. „Ons plan is dat er een soort gezinskiesrecht komt waar de ouders een stem namens hun kinderen mogen uitbrengen. Nu worden 13 miljoen Duitsers niet vertegenwoordigd.”

Het DFV is uitdrukkelijk „niet kerkelijk of politiek gebonden.” De recente openstelling van het huwelijk voor mensen van gelijk geslacht verandert daar niets aan. Heimann: „Gezinnen zijn voor ons mensen van verschillende generaties die verantwoordelijkheid voor elkaar nemen. Daarbij telt niet of er een vader en een moeder is of twee vaders of twee moeders. Je hoeft daar zelf niet voor te kiezen, maar de realiteit is dat mensen zo leven.”

Dubbele inzet voor groot gezin

Het DFV werd in 1924 opgericht als een „bond voor kinderrijken.” Na de Tweede Wereldoorlog ging de organisatie alle gezinnen vertegenwoordigen, maar de grote gezinnen (in Duitsland 3 of meer kinderen) tellen nog altijd mee. „Uit onderzoek blijkt dat jongeren vaker graag grote gezinnen willen”, aldus de club.

In de inzet voor grote gezinnen heeft het DFV sinds 2011 steun van het Verband Kinderreichter Familien Deutschland (KRFD), die zegt 3800 gezinnen te vertegenwoordigen. Concurrentie? Nee, zegt het DFV. „Dit kan in een democratisch land. Ze staan voor hetzelfde als wij.”

serie Duitsland kiest

Reportages vanuit Duitsland, dat zondag een nieuw parlement kiest.