Hoe het allemaal precies zou gaan, was lange tijd onzeker voor ds. Het Lam, predikant van de hervormde gemeente te Harderwijk (Bethelkerk). Uiteindelijk kwam hij terecht op een kleine rondvaartboot in Belgrado. Tijdens een vaartocht op de Donau had in besloten kring de kerkelijke bevestiging plaats van het in 2005 getrouwde echtpaar dat twee kinderen heeft.

Via de plaatselijke werkgroep van Stichting Hulp Oost-Europa (HOE) heeft de Harderwijkse predikant sinds 2008 contact met de Romavoorganger. Deze woont in Kucura, in de autonome Servische provincie Vojvodina, en doet veel werk onder vluchtelingen. „Ik bezoek hem eens per jaar of twee jaar. Hij is ook een paar keer in Harderwijk geweest.”

Bijbelschool

Aleksandar Subotin (1984) kwam als tiener tot geloof. In 2004 stichtte hij een gemeente. „Hij heeft een Bijbelschool gevolgd en begon daarna, eerst voor vijf of tien mensen, te preken in de keuken van zijn oma. Uiteindelijk is er een gemeente ontstaan met tachtig tot honderd kerkgangers”, zegt ds. Het Lam.

In 2005 trouwde Subotin met Daniela. Haar rooms-katholieke vader, een Sinti en kermisexploitant, was tegen het huwelijk van Daniela met de evangelische voorganger. Het stel trouwde wel voor de wet, maar gezien de familieverhoudingen bleef een kerkelijke inzegening achterwege.

Gaandeweg groeide bij het echtpaar het verlangen om hun huwelijk alsnog kerkelijk te laten bevestigen, zegt ds. Het Lam. Hij vond het een „mooi en teer verzoek” om deze dienst te leiden. „Het is bijzonder om daar als buitenstaander, die hun taal niet spreekt, voor te worden gevraagd. Daar spreekt vertrouwen uit.”

Drievoudig snoer

Ds. Het Lam leidde de dienst in het Engels. „De aanwezigen konden allemaal Engels verstaan, zodat ik niet vertaald hoefde te worden.” Hij gaf een uitleg over de kern van het christelijk huwelijk en liet het echtpaar enkele vragen beantwoorden, een eenvoudige weergave van die uit het Nederlandse huwelijksformulier.

In zijn preek stond ds. Het Lam stil bij het drievoudig snoer uit Prediker 4. „Daarmee wilde ik hen vanuit het Woord van God bemoedigen. Ik had een touw met drie strengen bij me. Als ik in Servië voorga, neem ik altijd iets mee om te laten zien. Dat is daar heel belangrijk.”

Als grootste verschil met een Nederlandse dienst noemt ds. Het Lam dat voor een Servische samenkomst alles van tevoren minder vast ligt. „Ik hoef daar niet een halve week van tevoren een liturgie in te leveren. Romakerkdiensten kennen een zekere ongedwongenheid. Soms gaan een paar mensen ineens zingen. Dat gebeurt dan gewoon.”

De vaste elementen van een Nederlandse kerkdienst hadden in de trouwdienst allemaal een plaats. „Het echtpaar vroeg niet voor niets een Nederlandse voorganger. Aleksandar Subotin heeft een keer een trouwdienst meegemaakt in de Grote Kerk in Harderwijk. Dat vond hij mooi. Hij wilde dat de dienst van woensdag echt een plechtigheid zou zijn.”

Geknield

Er werden diverse liederen gezongen, onder meer in de Romataal. „Deze mensen kennen de psalmen niet zoals wij die kennen. Met de aanwezige Nederlanders, onder wie een groep jongeren uit Harderwijk die op werkvakantie in Servië was, zongen we het echtpaar in het Nederlands Psalm 134 toe.”

Het mooiste was voor ds. Het Lam het moment waarop hij het geknielde echtpaar Gods zegen meegaf. „Dat ontroerde Subotin, een dynamische persoon, zichtbaar. Hij vond het heel erg dat hij destijds op zijn trouwdag de zegen niet kon krijgen en het was voor hem belangrijk dat dit moment nu alsnog kwam.”

Donderdag bezochten ds. Het Lam en zijn vrouw nog een nieuw project van Subotin. „Op een verwaarloosd stuk grond wil hij een retraitecentrum voor Romamensen beginnen. De Harderwijkse jeugd heeft daar deze week al wat werk verricht. Het is prachtig om te zien hoe Subotin steeds weer visie heeft om ergens iets nieuws te beginnen.”

Lees ook: ”Ik ben ook zo’n vreemdeling” (interview RD, april 2017).