„Kijk, daar woonde Wulfert Floor”
De lucht trilt boven de Gooijerdijk in Doorn. In de verte grazen koeien. Aan de andere kant van de weg ligt achter de akkers de bosrand, onderdeel van de Utrechtse Heuvelrug. „Kijk”, zegt Rik Dunsbergen uit Doorn terwijl hij in noordelijke richting wijst: „In dat boerderijtje woonde ooit Wulfert Floor.”
We staan aan het eind van de Sterkenburgerlaan in Doorn, hoek Gooijerdijk, waar het ‘klompenpad’ begint: een kaarsrecht laantje omzoomd met eiken dat voert naar Kasteel Sterkenburg. Een eindje terug op de Sterkenburgerlaan woont Rik (53), samen met zijn vrouw Marieke Dunsbergen-van der Starre (48) en hun twee aangenomen kinderen, dochter Ervinda (18) en zoon Rodèl (16).
We zijn net op weg om zijn favoriete route te lopen. Ondertussen passeerden we op nummer 54 het huis waar tot 1998 Jouke Gardenier woonde. Vele jaren was hij ouderling in de christelijke gereformeerde kerk in Driebergen, nadat hij als onkerkelijke boerenknecht terechtkwam onder de prediking van ds. D. J. van Brummen jr. en werd stilgezet op zijn levenspad (digibron.nl, zoek op Gardenier). „In deze omgeving woonde veel volk van God en er was een bloeiend gezelschapsleven”, weet Rik, wiens vader jarenlang koster was in dezelfde kerk.
Details
De Dunsbergens kennen elk detail van de omgeving. En dat is geen wonder, want ze maken deze wandeling iedere dag, op doktersadvies. In oktober 2010 ging Rik naar de opticien omdat hij slechter ging zien. Die vermoedde onraad en verwees hem naar de oogarts. Onderzoeken volgden. Uiteindelijk bleek dat de oogzenuwen van Dunsbergen werden aangetast ten gevolge van een erfelijke aandoening die bekendstaat als de ziekte van Leber of Lebers opticusatrofie.
In een tijd van enkele maanden verloor hij zijn complete gezichtsvermogen. Maar daar bleef het niet bij. Uit de onderzoeken die werden gedaan, bleek ook dat er iets mis was met zijn witte bloedcellen. Dit leidde al snel tot een nieuwe verontrustende diagnose: acute leukemie. Rik kreeg stamceltherapie. De behandeling mocht leiden tot het gewenste resultaat.
De behandeling met diverse medicijnen zorgde echter voor een vernauwing van zijn longslagader waardoor Rik nu te maken heeft met pulmonale hypertensie, hoge bloeddruk in de longvaten. „De medisch specialist in Nieuwegein gaf mij daarom twee adviezen: ga iedere dag een uur lopen en gebruik goede voeding. Daar wil ik me aan houden.”
Dat is de reden waarom Rik sinds augustus 2015 elke dag, weer of geen weer, meestal ’s morgens tussen tien en elf zijn favoriete route loopt. „Omdat ik alleen nog maar licht en donker enigszins kan onderscheiden, loop ik nooit alleen. Zo’n vier tot vijf keer per week ga ik op stap met Marieke, de andere keren met een verzorgende. Ik heb gelukkig een persoonsgebonden budget gekregen waaruit we die hulp kunnen betalen.”
Intussen lopen we over de Gooijerdijk, Rik aan de arm van Marieke. Af en toe tikt hij met zijn taststok op de grond. In de sloot naast de weg verplaatst zich statig zwemmend een zwanenpaartje. Even verderop zit een troep ganzen in het gras. Rechts ligt Het Grote Stuk, „de meest authentieke boerderij uit deze omgeving”, weet Rik. „Aan de buitenkant van de eeuwenoude hoeve is nog nooit iets veranderd.”
In een oude veeschuur, een paar honderd meter verder, is Gerard Jongkind in de weer met enkele oude rijtuigen. Het binnenvallende zonlicht weerkaatst op een replica van een herenrijtuig, een Derby Break. Daarachter staat een crèmekleurige Franse wagonnette uit 1869.
Aan de linkerkant grenst de weg even verderop aan het Von Gimborn Arboretum, een 27 hectare grote bomentuin die ruim 5000 verschillende soorten bomen en struiken telt.
Nieuwe ervaring
„Iedere wandeling is weer nieuw”, ervaart Rik. „Dit is een prachtig natuurgebied. Je hoort vogels zingen en kikkers kwaken. Pas hoorden we ook de koekoek. Je ruikt het versgemaaide gras. De geluiden, de geuren, ze zijn altijd anders. Marieke of de verzorgende met wie ik loop, vertellen ook altijd wat ze onderweg tegenkomen. Doordat ik vroeger wél kon zien, weet ik waar ik ben en combineer ik al die informatie tot een plaatje in mijn hoofd. Zo ervaar ik toch de pracht van de natuur, waarin de hand van de Schepper zo duidelijk naar voren komt.”
Marieke: „De laatste jaren waren niet altijd gemakkelijk. Maar tijdens zo’n wandeling kunnen we al onze emoties loslaten. Het zijn toch ook geluksmomenten, zo samen.” Rik: „De Heere heeft ons nog zo veel gegeven. Door Zijn genade en goedheid ben ik hier nog.”
Inmiddels passeren we zandpad de Vossensteinse Steeg, Rik noemt het „een variabele”, een afsnijdingsroute voor als hij krap in de tijd zit. Even verder komt de Leeuwenburgerlaan uit op de Gooijerdijk. Daar slaan we linksaf, een bospad in, richting Kasteel Moersbergen. Rik: „Op dit punt, bij de afslag naar het bospad, start mijn routebeschrijving van deze wandeling. Er kunnen op die plek zo’n vier of vijf auto’s staan. Bij ons in de Sterkenburgerlaan is onvoldoende parkeergelegenheid, dus laat ik de route daar niet beginnen.”
Het bospad eindigt op de Moersbergselaan. Marieke attendeert haar man op een jogger die eraankomt. „Dat doe ik altijd. Zo kan hij geluiden beter plaatsen en weet hij wat er om hem heen gebeurt.”
We naderen de Palmstad, een onderdeel van Doorn met vrijstaande huizen en lommerrijke tuinen met eiken, beuken, berken, hier en daar een acacia en een overvloed aan rododendrons. De mensen die hier wonen, zijn vaak heel enthousiast, weet Marieke. Rik: „Een oud vrouwtje dat ik tegenkwam, zei onlangs tegen me: „Je loopt nu door het mooiste stukje van Nederland.””
Het gedeelte van de route langs de Driebergsestraatweg is wat minder stil door het drukke autoverkeer. Bij de Beukenlaan slaan we linksaf en komen uit op een bospad. Rik begint ineens bij elke stap te tellen en stopt bij 26. Dan staan we vlak voor een putdeksel die enigszins verhoogd midden in het pad ligt. „Zo weet ik waar ik moet oppassen om niet te struikelen. Als je blind bent, moet je bij alles heel goed nadenken.”
>>rd.nl/favorieteroute voor een routebeschrijving, een video en de andere afleveringen van deze serie.
Routebeschrijving
De route start in Doorn waar Leeuwenburgerlaan en Gooijerdijk bij elkaar komen. Er is daar ruimte voor het parkeren van enkele auto’s.
Vlak voor de slagboom loopt u rechtsaf het bospad op.
Na ongeveer 250 meter passeert u een bruggetje. Volg het pad tot het einde.
Dan slaat u linksaf de Moersbergselaan in. Aan het eind hiervan komt u op de Oude Rijksstraatweg. Daar slaat u linksaf.
Vervolgens steekt u aan het eind de Velperengh over.
U passeert een Shellbenzinestation.
U steekt de inrit naar de autowasplaats over en volgt het looppad langs de Driebergsestraatweg. Na 250 meter steekt u de Doornveldlaan over.
U vervolgt het pad verder langs de Driebergsestraatweg. Het gaat over in een voetpad.
Voor benzinestation Amigo slaat u linksaf de Beukenlaan in. Waar deze eindigt, gaat u rechts tussen witte paaltjes door het bos in. Dit pad loopt over in de Jan Ligthartlaan.
Aan einde slaat u linksaf en loopt u de Sterkenburgerlaan af tot aan de Gooijerdijk.
Op de Gooijerdijk slaat u linksaf. U volgt de Gooijerdijk tot waar de Leeuwenburgerlaan aan de linkerkant begint. Hier is de wandeling begonnen.
serie Favoriete route
Dit is deel 3 in een serie over favoriete wandel- en fietsroutes van RD-lezers. Volgende week zaterdag aflevering 4.
