In twee van de grootste Europese landen staat nu een vrouw aan het roer. Merkel is al bondskanselier van Duitsland sinds november 2005. May is nog kersvers, als opvolgster van de Britse premier Cameron.

Beide dames zijn rond de zestig, predikantsdochter, hoogopgeleid, gehuwd –Merkel overigens voor de tweede keer– en kinderloos. Allebei wandelen ze graag en geven ze leiding aan een conservatieve partij waarin de top verder vooral uit mannen bestaat. Beiden zijn ze –naar verluidt– humoristisch, maar tonen ze dat liever niet als er media in de buurt zijn, want die wantrouwen ze. En beiden laten zich de kaas niet van het brood eten, waarschijnlijk een basisvoorwaarde om hun toppositie te bereiken. Beiden stellen zich pragmatisch op, bereid tot compromissen als de realiteit die vraagt.

Huwelijk

Beiden trouwden met een medestudent. De nieuwe Britse regeringsleider heette Theresa Mary Brasier toen ze door de latere Pakistaanse premier Benazir Bhutto werd voorgesteld aan Philip May. Het huwelijk werd in 1980 voltrokken.

Drie jaar eerder trouwde Angela Dorothea Kasner met Ulrich Merkel. Ze gingen reeds na vijf jaar uit elkaar, maar ze hanteert zijn naam nog steeds, ook al hertrouwde ze later met Joachim Sauer.

De echtgenoten van beide premiers zijn dan wel niet dagelijks in het nieuws, maar ze hebben wel een vooraanstaande positie. May is bankier, Sauer hoogleraar.

Predikantsdochter

Merkels vader was in de DDR een vooraanstaand luthers predikant. Zijn dochter liet zich zelden over haar geloof uit. Des te meer trok ze afgelopen najaar de aandacht toen ze reageerde op de bezorgde vraag of de komst van zo veel duizenden moslims de christelijke cultuur van Europa niet in gevaar brengt. „Laten we er alsjeblieft een gewoonte van maken om weer eens naar de kerk te gaan, of een beetje Bijbelvaster zijn”, zei de bondskanselier. „En laten we ervoor zorgen dat we nog kunnen uitleggen wat een beeld in een kerk betekent. Als we dan ook nog essays laten schrijven over de betekenis van Pinksteren, dan is de kennis van het christelijke Avondland niet ver weg.”

May –enig kind van een anglicaans priester– kerkt met haar man al tientallen jaren vrijwel elke zondag in de 10e-eeuwse St. Andrew’s Church in Sonning, ten westen van Londen. In de toespraak waarin ze deze week premier Cameron uitbundig prees, noemde ze overigens het legaliseren van het homohuwelijk in 2014 als een van diens positieve wapenfeiten.

In 2002 stemde ze tegen het vrijgeven van adoptie door homoseksuele paren, maar later veranderde ze van gedachten. In 2008 stemde ze wel weer voor aanscherping van de abortuswet. In hoeverre haar christelijke overtuiging van invloed zal zijn op het regeringsbeleid, moet dan ook worden afgewacht. De plaatselijke vicaris, Jamie Taylor, wil niets over zijn beroemde gemeentelid kwijt. Het aantal interviewverzoeken was deze week „zeer groot”, maar hij wees ze allemaal af.

Uiterlijk

May en Merkel hebben beiden tot op zekere hoogte lak aan wat anderen van hun uiterlijk vinden. Bij Merkel schreef deze krant: „In de Duitse pers is ze altijd bespot om haar uiterlijk. De kapper heeft nooit veel aan haar verdiend, ze loopt niet elegant en niemand hoeft bang te zijn dat de politica met haar handtasje een klap zal uitdelen want dat draagt ze zelden of nooit.”

Bij May blikken toeschouwers nogal eens omlaag, niet uit verlegenheid, maar vanwege de bonte variatie in haar schoenencollectie. „Ze doet me denken aan een getikte oude tante, die het zich niet aantrekt wat mensen van haar outfits denken”, noteerde Britse krant Mirror. „Ze is een trendsetter die weer wat klasse in de Britse politiek kan brengen”, kopte The Telegraph. Of die klasse ook van invloed is op haar letterlijke onderdanen, moet nog blijken.