Neem als jongere een doordachte beslissing; anders kun je je ouders op kosten jagen. Vrij vertaald is dat de gedachte achter nieuwe regelgeving voor mensen met gemoedsbezwaren tegen verzekeringen. De Tweede Kamer stemde dinsdag in met de nieuwe voorschriften.

Nederland telde in 2014 zo’n 12.500 geregistreerde gemoeds­bezwaarden. Veelal zijn ze afkomstig uit reformatorische kring. In politiek Den Haag was dinsdag aandacht voor de kinderen van gemoedsbezwaarden. Als die op 18-jarige leeftijd besluiten om, anders dan hun ouders, een zorgverzekering af te sluiten, laat de overheid de ‘gezinsspaarpot’ bij Zorginstituut Nederland ongemoeid. Dit is dinsdag zo geregeld op aandringen van de SGP.

Wanneer echter een 18-jarig kind zich aanvankelijk laat registreren als gemoedsbezwaard, maar bijvoorbeeld na een jaar toch besluit zich te verzekeren, grijpt de overheid in. Als het gezinslid nog thuis woont, zal de overheid een deel van de spaarpot van de gemoedsbezwaarde familie opeisen.

Lastig punt

Hoe denken kinderen van gemoedsbezwaarde ouders uit reformatorische kring over dit soort zaken? De 16-jarige Wim Jan Joosse uit Renswoude denkt „op dit moment” dat hij in de voetsporen van zijn ouders zal gaan. De jongen, die leert voor meubelmaker, hoopt zich over enkele jaren ook als gemoedsbezwaarde te laten registreren. „Van mijn ouders heb ik een bepaalde visie op verzekeren meegekregen. Daar ben ik het mee eens. Als je je verzekert, word je minder afhankelijk van God.”

Met vrienden spreekt Wim Jan Joosse, verbonden aan de gereformeerde gemeente in Nederland in Ederveen, weleens over de vraag of verzekeren geoorloofd is. „Het is best een lastig punt. Mensen die zich hebben verzekerd, zeggen dat verzekeringen een instelling van God zijn. Daar ben ik het niet mee eens. Als je je verzekert, laat je alles van mensen afhangen.”

De jongen merkt dat gemeenteleden in moeilijke tijden bijspringen. „De diaconie kan mensen in nood helpen. Mijn vader is afgelopen jaar geopereerd aan een hersentumor. We kregen giften via de brievenbus. Dan merk je dat er een onderlinge band is in de kerkelijke gemeente. Mensen helpen elkaar. Dat is mooi.”

Goed nadenken

Ook de ouders van de 17-jarige Henk van den Bosch uit Ederveen zijn vanwege gemoeds­bezwaren niet verzekerd. De jongen, die op het Van Lodenstein College in Amersfoort in vwo 5 zit, is er nog niet uit. „Eerlijk gezegd ben ik nog niet erg met dit onderwerp bezig. Wel neig ik ernaar om me op mijn achttiende ook als gemoeds­bezwaard te laten registeren. Als je je niet verzekert, leef je meer in afhankelijkheid van God. Al zal ik mensen die zich wel laten verzekeren, daar niet om veroordelen.”

Af en toe is in huize Van den Bosch verzekeren een gespreksonderwerp, zegt Henk, die deel uitmaakt van een gezin van acht kinderen. Net als zijn ouders is hij lid van de gereformeerde gemeente in Nederland in Ederveen. „Pas drukte mijn vader ons nog op het hart dat we in afhankelijkheid van God moeten leven. Hij dwingt ons niet tot een keuze, maar vraagt wel goed na te denken over een beslissing.”

Smartphone

Henks zus, de 19-jarige Rieke van den Bosch, koos ervoor om op haar achttiende een zorgverzekering af te sluiten. „Ik vond dat best moeilijk, omdat het in mijn omgeving gebruikelijk is om je als gemoeds­bezwaard te laten registeren. Op mijn zeventiende kreeg ik verkering. Mijn vriend en ik hebben nagedacht over dit onderwerp en besloten ons wel te verzekeren. Iemand die gemoedsbezwaard is, zou afhankelijker zijn van God. Maar dat hoeft volgens mij niet zo te zijn. Vertrouwen op God hangt niet af van een verzekering. Ik bid God dagelijks of Hij wil geven dat ik op Hem vertrouw.”

Rieke van den Bosch, die studeert aan de Christelijke Hogeschool Ede, benadrukt dat ze de keus van gemoedsbezwaarden respecteert. „Ik zal het altijd voor hen opnemen. Ik houd ontzettend veel van mijn ouders en ze hebben een bewuste keuze gemaakt om zich als gemoedsbezwaard te laten registeren. Daarom vind ik het ook zo’n moeilijke kwestie.”

Verzekeringen, maar ook bezit van een smartphone kunnen ertoe leiden dat mensen denken zonder God te kunnen, zegt ze. ,,Je kunt denken dat je met een smartphone in een noodsituatie iedereen kunt bereiken en alles onder controle hebt. Maar als je met die telefoon geen bereik hebt, besef je dat dat niet zo is. En dat je alleen op God je vertrouwen kunt stellen.”