Bezorgdheid over de gezondheid van werknemers is niet iets van de laatste jaren. In het voorjaar van 1979 blijken diverse medewerkers van Shell Pernis klachten te hebben. Dit bedrijf maakt onder ander de pesticiden Dieldrin en Aldrin.
De industriebond FNV is zeer bezorgd over de volksgezondheid. Volgens Shell zijn er bij de werknemers in de pesticidenfabriek in Pernis „ondanks de soms zeer grote in het lichaam opgenomen hoeveelheden nooit tekenen van leverkwalen ontdekt.”
De Daniël den Hoedkliniek in Rotterdam heeft bij Shell Pernis onderzoek gedaan naar de mogelijk kankerverwekkende gevolgen van het werken met PBNA, een antioxidant. De Industriebond FNV vraagt de directie van Shell Pernis de resultaten van het onderzoek. De directeur laat weten dat PBNA inmiddels door een andere antioxidant is vervangen. De werknemers zijn regelmatig op symptomen van blaaskanker onderzocht. Geen van hen heeft last van schadelijke gevolgen.
De Industriebond is er niet gerust op. Hij eist in 1979 in het arbeidsvoorwaardenbeleid in de chemie in het Rijnmondgebied een betere bescherming van veiligheid en gezondheid van de werknemers.
Om die eis kracht bij te kunnen zetten is een breed draagvlak nodig. De leden van de FNV reageren lauw. Toch hebben werknemers eerder geklaagd over de arbeidsomstandigheden. Geïrriteerd door het zwijgen, vraagt de onderhandelaar van de Industriebond FNV tijdens een vergadering of er dan geen klachten zijn. Wat gegêneerd lachend rolt een van de leden hemdsmouwen en broekspijpen op, gevolgd door anderen: hun armen en benen zitten vol met rode vlekken.
Volgens de bedrijfsarts is er niets aan de hand. De gespannen verhouding eindigt echter het jaar erop in een bedrijfsstaking.