Rubriek martelaren: Nikolaj Chrapov
Sinds de kruisiging van de Heere Jezus zijn enkele tientallen miljoenen christenen martelaar geworden omwille van hun geloof. Over wie gaat het? Vandaag Nikolaj Chrapov.
Ruim 28 jaar zit de Russische Nikolaj Chrapov (1914-1982) gevangen. Om Christus’ wil. En toch is en blijft zijn motto: „Wie zijn leven zal verliezen om Mijnentwil en om des Evangelies wil, die zal hetzelve behouden” (Markus 8:35).
Chrapov groeit op in de buurt van Moskou. Op twintigjarige leeftijd komt hij tot bekering. Kort daarna volgt zijn eerste gevangenschap, die twaalf jaar duurt. In totaal brengt hij 26 jaar in strafkampen en gevangenissen door. Dan in de ijzige kou, dan in de hitte van de woestijn.
Na zijn vierde gevangenschap (tot 1971) pakt Chrapov de pen op en beschrijft hij zijn leven en zijn lijden vanwege het volgen van Christus. Dat boek wordt een klassieker als het gaat over de christenvervolging in communistisch Rusland. In Nederland is zijn publicatie bekend geworden onder de titel ”Het geluk van het verloren leven” (uitg. Den Hertog, 1988).
Storm na storm gaat over Charpov heen. Soms lijkt het alsof hij het lijden in de kampen niet kan volhouden. Na een vermoeide klacht volgt echter toch weer: „Heere, niet mijn wil, maar de Uwe geschiede”, zo staat na Chrapovs dood in een in memoriam in het blad van de Russische ondergrondse kerk.
Chraprov heeft maar één drijfveer: Gods Woord en liefde verbreiden. Hij roept anderen op „tot een zich in stilheid toevertrouwen, tot daadwerkelijke overgave aan de dienst des Heeren, en wanneer dat nodig is, óók tot lijden, tot het overwinnen van de zonde, tot eer van Christus.” „Wees niet bevreesd voor het kruis”, dicht hij in een van zijn liederen. „Zonder kruis is het onmogelijk Christus te omhelzen, zonder kruis is het onmogelijk Christus te verstaan”, schrijft hij eens in gevangenschap.
Na het uitkomen van zijn boek leidt Chrapov een zwervend bestaan. Totdat hij in 1980 in Kazachstan voor de vijfde keer wordt opgepakt. Hij zal niet meer vrijkomen. Op 6 november 1982 sterft hij op 68-jarige leeftijd in strafkamp Mangysjlak in Sjevtsjenko. Een schok gaat door de Broederraad en de gemeenten van Evangelie Christenen en Baptisten in Rusland. Een belangrijk leider van de gemeenten is heengegaan. Op 13 november wordt Chrapov onder grote belangstelling begraven in Tasjkent.
