De liberale premier van Australië, Tony Abbott, wil ouders de vrijheid ontnemen om zelf beslissen of hun kinderen moeten worden gevaccineerd. Wie zich verzet, loopt jaarlijks duizenden dollars aan kinderbijslag en aftrekposten mis. De regering is „extreem bezorgd over het risico” dat deze kinderen vormen voor hun vriendjes en vriendinnetjes.
Het liberalisme laat hier zien alle kaarten te zetten op vrijheid, en aan respect geen boodschap te hebben. De enkeling moet volledige vrijheid (in dit geval gezondheid) kunnen genieten. Elke (mogelijke) bedreiging daarvan moet via het collectief worden uitgebannen. Dat is de manier waarop het Nederlandse parlement de gewetensbezwaarde trouwambtenaar heeft gedwarsboomd, en op diezelfde manier wil de Australische regering dat doen met ouders die bezwaren hebben tegen vaccinatie.
Strikt genomen moet er ook vrijheid zijn om de vaccinatie af te wijzen. Maar met dat type vrijheden –die het terrein van geweten en wereldbeschouwing raken– hebben liberalen altijd al een moeizame relatie. Wie zijn (geestelijke) vrijheden beschermd wil zien, kan maar bij weinig liberalen terecht.
Vaccinatie blijkt in de praktijk altijd een heel gevoelige kwestie. Het gaat om het welzijn van kwetsbare kinderen. Voorstanders kunnen heel moeilijk begrip opbrengen voor tegenstanders. Zeker zodra er kinderen sterven, worden de ouders belachelijk gemaakt en in het verdachtenbankje geplaatst. De ophef tijdens een polio-epidemie heeft in 1971 mede geleid tot de oprichting van deze krant. Die mensen verdienden een stem.
Tegelijk valt vast te stellen dat het verzet tegen vaccinatie ook in het gereformeerde christendom een minderheidspositie is. In Australië heeft wel de beweging Christian Science bezwaren laten registreren, maar van gereformeerde zijde is op dit punt niets vernomen.
De reden waarom vaccinatiedwang moet worden afgewezen is echter niet primair het theologische debat dat ermee samenhangt, maar het feit dat de staat de bevoegdheid opeist om beslissingen van ouders over te nemen. In de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens –die door veel liberalen wordt geprezen– staat klip-en-klaar dat de ouders over de opvoeding beslissen. Eigenlijk omvat deze hele verklaring een pakket regels om als gezin en gemeenschap de staat buiten de deur te houden.
In diverse landen valt nu de tendens te zien dat de overheid steeds sterker oprukt in het persoonlijk leven. Vaccinatieplicht is daar een vorm van.
De Australische regering zal misschien zeggen dat zij geen vaccinatiedwang voorstaat, maar alleen enkele sociale voorzieningen afhankelijk maakt van het volgen van de wensen van de staat. Dat doet wel sterk denken aan de manier waarop de Sovjet-Unie vrije verkiezingen voorstond, omdat iedereen immers kon stemmen op die ene communistische partij.
De vrijheid van geweten houdt echter in dat burgers zelf in vrijheid voor Gods aangezicht kunnen besluiten wat voor hen de juiste weg is. Tussen God en het geweten is geen ruimte voor een staat.
