Binnenland

Nichtjes Anneke Pronk reden gewoon even naar de kaasboer

SIRJANSLAND. Anneke Pronk uit Sirjansland verloor vijftien jaar geleden twee nichtjes die bij een ongeluk op de N59 om het leven kwamen. „Ik noem deze weg altijd de dodemansweg.”

Jan Dirk van Scheyen
6 November 2014 16:39Gewijzigd op 15 November 2020 14:09
KAPELLE. De plek waar vijftien jaar geleden twee nichtjes van Anneke Pronk omkwamen. „Het blijft een weg in een schaars bebouwd poldergebied met veel rechte stukken die vooral ’s avonds –als het rustig is– uitnodigen tot hard rijden.” beeld Wim van Vossen
KAPELLE. De plek waar vijftien jaar geleden twee nichtjes van Anneke Pronk omkwamen. „Het blijft een weg in een schaars bebouwd poldergebied met veel rechte stukken die vooral ’s avonds –als het rustig is– uitnodigen tot hard rijden.” beeld Wim van Vossen

Op Schouwen-Duiveland wordt er nóg over gepraat. Over het tragische verkeersongeluk dat in oktober 1999 gebeurde op een kruising tussen Nieuwerkerk en Zierikzee ter hoogte van het gehucht Kapelle. Een echtpaar en hun twee dochters werden op de N59 geraakt door een achteropkomende auto.

De N256 wordt door Zeeuwen bestempeld als de op een na gevaarlijkste weg in hun provincie, zo bleek deze week uit een publieksstemming van de ANWB. De aansluitende N59 op Schouwen-Duiveland richting Rotterdam heeft een al even bedenkelijke reputatie, hoewel er op die route de laatste jaren veel is verbeterd.

Bij het ongeval stond de auto van de slachtoffers te wachten bij de kruising en vloog na de botsing in brand. De meisjes van 6 en 12 kwamen hierbij om. Vader overleefde het ongeluk, maar was voor 85 procent verbrand. Moeder had brandwonden op haar handen.

Anneke Pronk en haar man Johan, sinds 2012 predikant van de hervormde gemeente Sirjansland, woonden in het buitenland toen het drama zich voltrok. Halsoverkop kwamen ze naar Nederland om de begrafenis van hun nichtjes bij te wonen.

Groot gemis

De tweebaans-N59 stond bekend als zeer onveilig, vooral vanwege het ontbreken van uitvoegstroken en verkeerslichten. „Altijd als ik de plek passeer waar het gebeurde word ik aan het ongeluk herinnerd en voel ik een groot gemis, omdat ik zelf ook kinderen heb. Een kind verliezen grijpt zo veel dieper in dan het verlies van een vader, moeder of goede vriend”, zegt Anneke (44).

„Er is een gat geslagen in een gezin, in onze familie, in ons leven. Je weet dat God met alles een bedoeling heeft in dit leven, en toch ontkom je af en toe niet aan een gevoel van opstandigheid over zo veel verdriet. Hoe kan dit nu? Waarom gebeurt dit nu? Nog steeds vind ik het verschrikkelijk als ik er aan terugdenk – en dan ben ik nog niet eens de moeder, maar de tante van de slachtoffertjes. Ze reden gewoon even met de auto naar de kaasboer om daar een stuk kaas te kopen.”

De N59 is de laatste jaren wel veiliger geworden. Na het ongeluk is de bewuste kruising aangepast. Er zijn verkeerslichten op diverse kruisingen geplaatst en op een flink stuk van de route mag niet meer worden ingehaald. Er gelden snelheidsbeperkingen en her en der staan flitspalen om hardrijden te ontmoedigen.

Anneke Pronk: „Maar het blijft een weg in een schaars bebouwd poldergebied met veel rechte stukken die vooral ’s avonds –als het rustig is– uitnodigen tot hard rijden. Het is zo’n verraderlijke weg waarop je bij een inhaalmanoeuvre denkt: „Het kan nog wel even.” En het volgende moment gaat het mis.”

Het zou volgens haar goed zijn als de N59 nog veiliger zou worden gemaakt. „Zeker wanneer je in aanmerking neemt dat het er met name in de zomermaanden erg druk is door de vele vakantiegangers. En het toerisme op Schouwen-Duiveland groeit nog steeds.”


Serie 
Onveilige N-wegen

Dit is het tweede deel van een serie over onveilige provinciale wegen.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer