Een „typisch geval van verhuftering” maakte Van Zanten vorig jaar oktober tijdens een uitgaansnacht in Enschede mee. „Ik was als biker chef van dienst. Ik fietste in mijn eentje door de stad en kwam drie jongens tegen. Ze deden vervelend. Zeiden iets als: „Jij agentje, op je fiets.” Toen ik aan het eind van de straat was, begonnen ze te schreeuwen. Ik sprak hen aan. „Wat is er?” Ze deden weer vervelend. „Wat wil jij dan met je fiets?” Ik zei hun dat ze de stad maar uit moesten gaan. Ik kreeg een melding over een autokraak. Een van de jongens begon me te beledigen. Ik seinde mijn collega’s in en pakte de belediger vast. Hij begon zich los te trekken en scheurde daarbij uit zijn jas. Ik zei: „Nou moet je ophouden.”

Ik gaf hem een klap op zijn wang om zijn verzet te breken. Vervolgens kreeg ik van een van de anderen een klap achter in mijn nek. Ook van voren kreeg ik een klap. Ze werkten me tegen de grond en sloegen en schopten me. Gelukkig ving mijn bikershelm de ergste klappen op. Mooi was dat een passerende automobilist stopte en een van de jongens van mij afschopte. Uiteindelijk konden de drie jongemannen worden aangehouden. Ze hebben een taakstraf gekregen. Die straf vind ik te laag, maar dan zucht ik maar eens.”

Twee jaar geleden liep Van Zanten een blauw oog op bij een arrestatie. „Het was in de tijd van het Europees kampioenschap voetbal. Mensen konden via grote beeldschermen op straat wedstrijden volgen. In een zijstraat brak een gevecht uit. Samen met collega’s ging ik erop af. Ik probeerde iemand in de nekklem te leggen. Maar de man wist me een elleboogstoot te geven.”

Horkerig gedrag, Van Zanten komt het meer dan eens tegen. Zeker ook als de drank rijkelijk vloeit. „We hebben hier midden in het centrum van Enschede een mooie kerk. Mensen plassen er gerust tegenaan. Ze gooien rommel op straat. Of ze parkeren hun auto op een invalidenparkeerplaats.”

Meer dan voorheen beledigen mensen de politie, is de ervaring van Van Zanten. „Er is in veel gevallen totaal geen respect voor het gezag. Woorden als hoerenjong en hoerenman pik ik niet.” Mensen zijn mondiger en gaan meer dan vroeger in discussie met de politie, stelt de politieman. „Een gesprek moet mogelijk zijn, mensen hebben er bijvoorbeeld recht op om te weten waarom ze zijn aangehouden. Maar op een gegeven moment is het ook over.”

Wat ziet de Enschedese politieman als oorzaak van de verhuftering? „Ik denk dat het voor een belangrijk deel gaat om een gebrek aan opvoeding. Het feit dat beide ouders tegenwoordig vaak werken, komt de opvoeding niet ten goede.”

Ondanks de ongerechtigheid op straat, doet Van Zanten zijn werk „met plezier.” „Ik sta graag ten dienste van de burger. Als wijkagent had ik te maken met een man die redelijk de weg kwijt was. Hij was psychisch niet in orde. Hij werd zijn huis uitgezet. Enige tijd later werd hij aangehouden voor brandstichting. Er was echter niet genoeg bewijs. Ik heb ervoor gezorgd dat de man verzorging van zijn moeder kreeg, medicijnen van de dokter en een woning van de woningbouwvereniging. Nu is hij succesvol vrachtwagenchauffeur. Dat soort dingen vergeet je niet.”

serie Verhuftering

Dit is het zevende deel van een serie artikelen over verhuftering in de samenleving.