In het debat over het huwelijk tussen mensen van gelijk geslacht claimen politici en media vaak dat mensen van gelijk geslacht het recht hebben om te trouwen, omdat iedereen principieel gelijk is.

Maar gelijkheid is een abstract idee. In de werkelijkheid bestaat het niet. Het is zo goed als onmogelijk twee dingen te noemen die exact gelijk zijn; de natuur is vol van verschillen. En ook het huwelijk is anders tussen mensen van hetzelfde geslacht dan tussen mensen van verschillend geslacht. Die verschillen zijn ook zonder beroep op Bijbelse openbaring op vier vlakken duidelijk te maken.

”Couple” en ”pair”

In de eerste plaats stellen verdedigers van het huwelijk tussen mensen van gelijk geslacht dat erkenning van deze vorm van liefde een recht is. Maar zelfs als dat zo zou zijn, zegt dat nog niets over het huwelijk als maatschappelijk instituut. Er zijn talloze vormen van menselijke liefde die ook niet erkend worden als huwelijk. Waarom zou dat in dit geval wel moeten?

Verder is de liefde tussen twee mensen van gelijk geslacht niet hetzelfde als tussen man en vrouw. In het eerste geval maakt liefde twee mensen wel tot een ”pair” (paar), maar niet tot een ”couple” (koppel). Om een koppel te kunnen zijn, moeten de deelnemers van elkaar verschillen. ”Homoseksueel koppel” bevat dus een innerlijke tegenstrijdigheid: er zijn alleen homoseksuele paren, met twee dezelfde deelnemers.

Omdat ”paar” gelijkheid betekent, impliceert het een keus tegen andersheid. Dat is tegengesteld aan de aard van liefde. Liefde is het geven van zichzelf aan iemand die anders is dan wijzelf. Homoseksuele liefde staat voor 1+1=2, twee dezelfden, gelijkheid.

Maar een heteroseksueel koppel omarmt het verschil tussen man en vrouw in een uiting van openheid voor de ander. Het staat voor 1+1=1, omdat de twee samen een nieuwe eenheid vormen die bestaat uit verschillende elementen, gebaseerd op wederzijdse zelf-overgave. Een heteroseksueel koppel doet iets ontstaan wat er eerst niet was, een twee-eenheid. Dit gebeurt telkens wanneer een man en een vrouw zich exclusief en duurzaam verbinden. De nieuwe, op andersheid gebaseerde relatie brengt een openheid met zich mee voor weer andere vormen van verschil. Voor een christen weerspiegelt het uiteindelijk zelfs de openheid naar God toe.

Deze wederzijdse openheid in het huwelijk draagt zo indirect bij aan een open samenleving, terwijl het huwelijk tussen mensen van gelijk geslacht een vorm van gesloten sektarisme is. Een sociale minderheid herijkt en herdefinieert het huwelijk voor eigen behoeften en doeleinden. Dit is sociale piraterij.

Seksuele omgang

In de tweede plaats is seksualiteit ook niet hetzelfde in homo- als in heteroseksuele relaties. Laten we de dingen bij de naam noemen. Je hoeft geen specialist te zijn in anatomie om te weten dat er een natuurlijk verschil in functie is tussen de anus en de vagina. De laatste is een seksueel orgaan en de eerste niet. Wie dit ontkent, stelt dat mannen niet één, maar twee seksuele organen hebben.

De lichamelijke functie van de anus is om ontlasting uit te scheiden; de anus is onvruchtbaar en niet-productief. De vagina daarentegen ontvangt, en brengt nieuw leven ter wereld en is een geheimenisvol symbool van levende vruchtbaarheid. Heteroseksuele relaties zijn open relaties omdat ze kunnen leiden tot nieuw leven, terwijl relaties tussen mensen van gelijk geslacht steriel en gesloten zijn. Ze maken deel uit van een doodscultuur.

Homoseksuele relaties sterven ook tegelijk met de betrokkenen af, terwijl heteroseksuele relaties voortleven in het nageslacht. In het eerste geval is het „tot één vlees worden” (Gen. 2:24) een eindpunt, met hetzelfde praktische resultaat als onanie (Genesis 38:9), in het tweede geval schept het de mogelijkheid van nieuw leven, voortgang en hernieuwing.

Gezin en kinderen

Ten derde zijn kinderen in een huwelijk tussen mensen van gelijk geslacht genetisch gezien vreemd aan ten minste een van de ‘ouders’. De partners kunnen niet allebei ook de biologische ouder zijn: een van hen is hoe dan ook surrogaat. Het is echter een natuurlijk recht van kinderen om ouders te hebben van beide geslachten. Als dit niet het geval is (en helaas geldt dat ook voor eenoudergezinnen), mist het kind kennis van de ene helft van menselijkheid, zoals die vorm krijgt in de intieme kring van het gezin bij het opgroeien. In de context van een homoseksueel paar worden kinderen gevormd door de gelijkheid die ze om zich heen zien. Wie kan voorzien wat hiervan de maatschappelijke consequenties zullen zijn?

Vrije keuze

Ten slotte het idee van een recht om te kiezen zelf. Dit idee heeft meer gevolgen dan men beseft. Wanneer je met een beroep hierop pleit voor verandering van de structuur van het huwelijk zodat het ook kan opengesteld voor gelijke geslachten, is de deur ook principieel geopend als een vader met zijn zoon of een moeder met haar dochter zou willen trouwen. Er is dan immers geen sprake van incest omdat dat alleen tussen verschillende geslachten kan plaatsvinden. Wie deze consequentie niet voor zijn rekening wil nemen, kan ook de vrijheid van keuze van geliefden niet aanvoeren om het huwelijk voor hen open te stellen.

In het huidige debat worden de echte vragen over wat het huwelijk is verhuld. Een idee van gelijkheid dat alleen bestaat in de waarneming van sommigen, wordt met geweld aan de natuurlijke door God geschapen werkelijkheid opgelegd. De rest wordt geacht gewillig te volgen. Maar voorstanders van het huwelijk voor mensen van gelijk geslacht kunnen hun punt alleen maken door de omgang van man-vrouwkoppels op onnatuurlijke wijze te imiteren.

De auteur doceert systematische theologie aan de Faculté Jean Calvin in Aix-en-Provence. Dit is een bewerking van een Engelstalig artikel dat eerder verscheen op christelijk forum Evangelicals Now (e-n.org).