Het gezin Bijkerk is, na een verblijf van twee jaar in Suriname, een paar maanden met verlof in Nederland. In een tijdelijke woning in Spijk vertellen Andy en Jacoline hun verhaal.

Andy Bijkerk, zoon van de hervormde predikant ds. G. Bijkerk uit Driedorp, had een goede baan als manager bij een bedrijf, en dacht er niet aan om iets anders te gaan doen. Totdat hij opeens tijdens een preek in 2010 tot de overtuiging kwam dat hij zijn tweepersoons vliegtuig weg moest doen. Jacoline had tijdens die preek hetzelfde ervaren.

Andy deed niet alleen zijn vliegtuig van de hand, wat „een offer” voor hem was, maar hij kwam ook los van het bedrijf. „God leidde ons van stap tot stap.”

Andy wilde het liefst iets doen met zijn vliegbrevet. Hij kwam een vacature tegen voor zendingsvlieger bij MAF-Suriname (Mission Aviation Fellowship), een organisatie die onder meer met kleine vliegtuigen de verbinding met de zendingsposten in het binnenland onderhoudt. Een interkerkelijke organisatie, de Stichting Zendingsondersteuning Suriname (SZOS), ondersteunt het gezin.

Andy rolde van het een in het ander. Bij MAF-Suriname was juist een manager nodig. Hij kreeg de vraag om managementstaken op zich te nemen. Het eerste halfjaar was hij bezig met reorganiseren van MAF-Suriname, wat niet eenvoudig was. „We hebben Gods zegen ervaren en zijn de crisis doorgekomen. MAF-Suriname had vorig jaar, voor het eerst na jaren, weer zwarte cijfers en vliegt weer voor de medische zending.”

Andy is nu hoofdvlieger van MAF-Suriname. Hij vliegt op zo’n veertig kleine vliegveldjes, die meestal onverhard zijn en waarvan een groot deel ergens in het tropische regenwoud ligt.

Eens werd hij eropuit gestuurd om een ernstige zieke patiënt in het oerwoud op te halen. De lucht was vol regen- en onweersbuien, waardoor er weinig zicht was, en er stond water op de baan. Hij besloot om toch te gaan, omdat het leven van de zieke op het spel stond. Na een kort gebed zette hij de landing in. Het water spatte tegen de vleugels toen het vliegtuig neerkwam. Het lukte: de Cessna 206 kwam tot stilstand. Het duurde even voordat de patiënt, die gestabiliseerd moest worden, meekon.

Intussen kwam een voodoopriesteres de woning binnen. Ze blies op de zieke om hem te genezen. „Ik voelde een heilige weerstand en heb haar weggestuurd. Ze keek me doordringend aan, kromp toen in elkaar en maakte dat ze wegkwam. Toen we bij het vliegtuig stonden, kwam ze er weer aan. Ik heb haar in de Naam van de almachtige God bevolen om weg te gaan en zei dat die God ervoor zou zorgen dat de patiënt veilig zou aankomen. Dat gebeurde ook. De zieke knapte op en heeft het overleefd. Wat een wonder! Ik heb ervaren dat God het weer en mijn handen bestuurde en mij de goede woorden liet zeggen.”

Andy komt meer en meer in aanraking met indianen die 
in kleine dorpen in het zuiden van Suriname leven. Hij is verwonderd over hun inzet. Eén 
keer per jaar houden ze een 
driedaagse Bijbelconferentie. 
De MAF haalt de indianen die 
het kunnen betalen op in hun dorpjes. Anderen die niet genoeg geld hebben, gaan er lopend 
over oerwoudpaadjes naartoe. Voor sommigen betekent het 
een reis van twee maanden. „Ze hebben honger naar het Woord. Ze luisteren drie dagen lang 
vol overgave naar de preken.”

Toch heeft Andy ook zorgen om hen. „Vooral sinds ze door de komst van internet met de moderne wereld in aanraking gekomen zijn, is het materialisme toegenomen. De tweede en derde generatie bekeerlingen heeft niet het enthousiasme van de eerste generatie. MAF-Suriname organiseert een miniconferentie voor hen. Ze hebben gebrek aan kennis. Ik hoop dat er een of twee Bijbelscholen in het binnenland zullen komen om hen te onderwijzen. Er is ook een groot gebrek aan zendingswerkers onder hen. Ik hoop dat zich mensen in Nederland geroepen weten om onder hen het Woord te brengen.”