Koreaveteraan raakte gewond in vuurgevecht
Een iPad en moderne smartphone liggen op tafel. Op zijn bureau staat een geavanceerde laptop opengeklapt. „Ik houd me nog graag met dat spul bezig”, zegt de 82-jarige Koreaveteraan C. Smith. Met een grijns: „Als mijn kleinzoons hier over de vloer komen, wil ik niet met mijn mond vol tanden staan.”
Smiths herinnering aan Korea is een pijnlijke. Hij raakte er gewond en kreeg daarvoor later het draaginsigne gewonden uitgereikt. „In 1952 was ik groepscommandant infanterie. We raakten bij het Koreaanse Nudea in gevecht met de Chinezen. Er was over en weer een vreselijk spervuur van artillerie en mortieren. Op dat moment besefte ik nauwelijks wat er allemaal gebeurde en waar ik was. Ik heb de dood in de ogen gekeken.” Tijdens het urenlange gevecht wordt Smith in billen en onderrug geraakt door granaatscherven. Tot op de dag van vandaag gaat het lopen hem zichtbaar lastiger af.
Na zijn terugkeer in Nederland gaat Smith aan de slag bij de luchtmacht. Intussen heeft hij een gezin dat vanwege het werk van Smith vaak moet verkassen. „We hebben ook een poosje in Duitsland gewoond, toen ik daar bij de groep geleide wapens zat. Op een gegeven moment hadden de kinderen genoeg van alle overplaatsingen. Tot ik in 1986 uit dienst ging, zijn we in Nijmegen blijven hangen.”
Smith en zijn vrouw slaan aan het reizen. „Ik zag in dat zij, al die jaren dat ik voor mijn werk zo veel weg was geweest, de vier kinderen in haar eentje had moeten opvoeden.” Vijf jaar geleden overleed Smiths geliefde. „Plotseling zit je alleen thuis. Er is niemand meer om ruzie mee te maken.” Een lachsalvo volgt. „Ik ontmoette een man die in Bronbeek zat. Hij nodige mij uit eens te komen kijken. De ontvangst was warm en hartelijk. Bronbeek bevalt me nog steeds prima. Het enige waaraan ik me stoor is dat sommige bewoners zo kunnen zeuren over pietluttigheden. De verpleegster helpt hen te laat, het eten is niet goed. Man, zeur toch niet, denk ik dan. De verzorging in Bronbeek is uitmuntend. Voor een schijntje heb ik bovendien telefonie, tv en internet. Koffie en limonade worden op je kamer gebracht. Beter dan hier heb je het nergens.”
Smith praat met andere Bronbeekbewoners niet veel meer over de periode in Korea, zegt hij. „Ik houd er niet van om al die verhalen hier in de groep weer op te rakelen. Mooi was een trip in 2010 naar Zuid-Korea met toenmalig demissionair premier Balkenende. Ik mocht mee, samen met een collega-veteraan.” Smith wijst op een foto waarop te zien is hoe hij handen schudt en beleefdheden uitwisselt met Balkenende en de Zuid-Koreaanse president. „Zuid-Korea eert zijn veteranen op een geweldige manier”, zegt Smith. „De regering trekt er veel geld voor uit en er is zelfs een aparte minister voor Veteranenzaken.”
Dit is het slot van een serie gesprekken met bewoners van militair tehuis Bronbeek.
