Vrijdag 21 december 2012 is weer opgenomen in de kronieken. Het voorspelde en door sommigen met angst verwachte eind der tijden is niet gekomen. De mensheid kan weer overgaan tot de orde van de dag. Het bewijs is geleverd: de laatste dag is niet te voorspellen. En voor velen is daarmee ook snel de volgende stap gezet: verhalen over het ophanden zijnde wereldeinde zijn altijd producten van verwarde geesten. Zo’n kosmische vernietiging van deze wereld is gewoon onzin, is dan de gedachte.
Deels hebben deze mensen gelijk. De datum van het wereldeinde valt niet te voorspellen. Maar dat is niet nieuw. Christenen weten dat al 2000 jaar. Christus heeft gezegd: Die dag en dat uur weet niemand dan alleen Mijn Vader in de hemel. Niet één berekening klopt dus.
De geschiedenis heeft inmiddels ook bewezen dat eindtijdprofeten altijd ongelijk hebben. Rond het jaar 1000, rond 1200, rond 2000 waren er mensen die zeiden te weten dat in die kroonjaren de oordeelsdag zou komen. Om nog twee andere voorbeelden te noemen: de Amerikaanse evangelicale schrijver Hal Lindsey had berekend dat het in de jaren tachtig van de vorige eeuw afgelopen zou zijn en in 1997 pleegden leden van de sekte Heaven’s Gate in de VS zelfmoord omdat ze meenden op die manier na het verwachte wereldeinde in een ander leven te kunnen doorleven.
De achterliggende maanden en weken was er bij een aanzienlijke groep, ook binnen christelijke kring, de overtuiging dat het wereldeinde vrijdag zou komen. Dat meenden ze omdat op 21 december 2012 de Mayakalender was afgelopen. Er gebeurde dus niets.
Het feit dat deze mensen zich het hoofd op hol lieten brengen, tekent de angst die er diep in de mens zit dat er een moment komt waarop het eigen leven en het bestaan op aarde voorbij zijn. Zelfs mensen die bij hoog en bij laag beweren dat ze niet in het bovennatuurlijke of in een God geloven, zijn met die angst bezet.
Alleen al om die reden is spotten met een wereldeinde, zoals dat in de media de achterliggende dagen veelvuldig gebeurde, misplaatst. Datzelfde kan worden gezegd van de snel getrokken conclusie: er komt geen wereldeinde. Vaststaat dat er een laatste dag komt. Daarover is de Bijbel duidelijk.
Tegelijk dragen christenen wel schuld aan die spotternij van seculieren als ze zelf meedoen aan allerlei concrete voorspellingen. Zij zouden beter moeten weten. Dat moment kan immers geen mens voorspellen of berekenen, leert de Bijbel.
Blijft natuurlijk dat we met elkaar leven naar het einde; persoonlijk en als mensheid. Daar willen mensen veelal liever niet aan worden herinnerd. De Bijbel roept ons enerzijds op te letten op de tekenen van de tijd: rampen, onheil, ziekten, de intensivering van de goddeloosheid. Ze zijn niet bedoeld om het einde te berekenen, wel om ermee te rekenen.
Anderzijds doorbreekt het Evangelie de angst en onzekerheid. Er komt een dag waarop deze wereld, die vol is van ellende en verdriet, voorbijgaat. Alle dingen worden dan nieuw.
Een christen kan daar naar verlangen en naar uitzien.
