De winkelier zou een belangrijk deel van zijn inkomsten mislopen en predikanten zouden tegen lege kerkstoelen preken. Driekwart van de kerkgangers komt in Uganda met het openbaar vervoer naar de kerk, simpelweg omdat ze zelf geen auto of fiets hebben.

Wel of geen koopzondag is in Uganda totaal onderwerp. Westerse christenen die hier het idee van zondagsrust willen importeren, krijgen op z’n best positieve reacties als: „Nou, dat zou best wel een goed idee zijn.” Maar dezelfde mensen die het best wel een goed idee vinden, raken geïrriteerd als zij na afloop van de kerkdienst niet uit eten kunnen gaan. Het is eerder andersom. Kerken hebben zich aangepast aan de realiteit dat veel christenen op zondag werken. Daarom houden veel kerken een vroege ochtenddienst die vóór 08.00 uur is afgelopen, zodat mensen vervolgens naar hun werk kunnen gaan.

Treffend voorbeeld is een gesprek dat plaatshad tussen twee meiden die mijn vrouw en ik goed kennen. Wij hebben Martha en Naomi kunnen overtuigen van het nut van zondagsrust. Op een zondag na de kerkdienst zouden ze samen met een vriendin met een taxibusje naar huis rijden. De vriendin zei dat ze naar de markt moest om spullen te kopen.

„Nee”, vonden Naomi en Martha, „dat moet je niet doen op zondag.” Hun vriendin vond van wel en toen hadden Martha en Naomi een probleem. In Uganda is het namelijk uiterst ongepast om in dit geval die vriendin in haar eentje naar de markt te laten gaan, waar zakkenrollers graag hun slag slaan. Zoiets doe je samen. Dus moesten Martha en Naomi kiezen tussen zondagsrust en de ongeschreven regel dat je een vriendin niet alleen laat gaan. De zondagsrust verloor. (Dat je op zondag niet met openbaar vervoer naar een kerk moet gaan, was al helemaal geen punt van discussie.)

Pas sinds mijn vrouw en ik in Uganda wonen, beseffen we hoe bijzonder het is dat er in Nederland een wet is waarin staat dat winkels op zondag in principe gesloten moeten zijn. Wat zou zo’n wet een uitkomst zijn voor al die ploeterende winkeliers die hier hun personeel dwingen op zondag te werken.

Wat mijn vrouw en ik ook beseffen, is dat de Nederlandse situatie afwijkt van de norm in de rest van de wereld. Het is een reliek uit de tijd dat het grootste deel van de Nederlanders zich nog christelijk noemde. Het is een privilege dat het waard is om voor te strijden. Maar christenen in Nederland moeten natuurlijk niet raar opkijken wanneer dit voorrecht verdwijnt. Winkeliers die zich aan de zondagsrust willen houden, moeten wellicht accepteren dat ze in de toekomst een deel van hun omzet verliezen.

Dit is het vijfde en laatste deel in een serie over de koopzondag in het buitenland.