BERLIJN – Als christenen moesten kiezen tussen evangelisatie en hulp aan de armen, dan zouden ze voor het eerste gaan. Maar de Bijbel verbiedt een dergelijke keuze. Bediening van het Woord heeft prioriteit, maar hulp aan de zwakken in de samenleving is geen keuzemogelijkheid. Woord en daad horen bij elkaar.
Dr. Timothy Keller, predikant van de Redeemer Presbyterian Church in New York, sprak donderdag op de laatste dag van het congres ”The Gospel and the city” (”Het Evangelie en de stad”) in Berlijn over „holistisch” kerk-zijn in de stad. Hij is niet heel gelukkig met dat woord holistisch, zegt hij, „maar het gaat erom dat Woord en daad moeten samengaan. Dat zien we ook in het leven van Jezus. Hij preekte én Hij genas zieken. Hij ontfermde Zich over armen, zwakken en onderdrukten.”
Volgens Keller is het onbijbels als christenen hulp verlenen slechts met het doel mensenzielen te redden. „Jezus zegt in Lukas 6 dat je iets moet doen zonder te verwachten daarvoor iets terug te krijgen. Aan de andere kant is het ook een misvatting om hulp aan armen en bevrijding van onderdrukten als het goede nieuws zelf te zien, zoals liberale kerken doen.”
De Bijbel maakt geen tegenstelling tussen geest en lichaam, aldus de Amerikaanse predikant. „Uiteindelijk is redding belangrijker dat lichamelijke hulp, het eeuwige belangrijker dan het tijdelijke. Recht doen aan armen en hulpbehoevenden is echter het bewijs dat iemand door genade is gered.”
Hij verwees naar een preek van Robert Murray M’Cheyne over Handelingen 20:35: „Het is zaliger te geven dan te ontvangen.” Daarin zegt de Schotse predikant tegen zijn gemeenteleden: U bidt om geheel naar het beeld van Christus vernieuwd te worden. Als u dat doet, dan moet u ook in het geven zijn als Hij. „Hij is om uwentwil arm geworden, daar Hij rijk was.” Tegenwerping 1. „Mijn geld is van mij.” Antwoord: Christus had kunnen zeggen: „Mijn bloed is van Mij, Mijn lichaam is van Mij.” Waar waren wij dan gebleven?”
