Dat stellen Amerikaanse en Duitse zendingsorganisaties tegenover de Duitse christelijke nieuwsdienst Idea, die hier maandag over berichtte. Sommige Duitse organisaties die in Japan werken zijn terughoudender.

Vooral de inzet van inheemse kerken en christenen voor hun getroffen landgenoten dwingt respect af. „Het is ongelooflijk hoeveel liefde de Japanse kerken getoond hebben om de getroffen mensen te bereiken en hen bij de opruimwerkzaamheden te helpen”, aldus Joe Handley, president van de Amerikaanse hulpverleningsorganisatie Asian Access.

Handley is gestationeerd in Fukushima, waar zich de zwaar beschadigde kerncentrale bevindt.Volgens de zendingswerker is er in het getroffen gebied direct na de aardbeving van 11 maart een „geestelijke vernieuwing” ingezet. Zo heeft een groep gemeenten te kennen gegeven in de provincie Iwate, in het noordoosten van het eiland Honshu, vijftig gemeenten te willen stichten. Een andere groepering wil graag in haven- en kuststeden waar nog geen kerken zijn christelijke gemeenten institueren.

Het nieuwe zendingsbewustzijn zou een gevolg zijn van de samenwerking van Japanse christenen over kerkmuren heen ten behoeve van de slachtoffers van de beving en de nucleaire ramp. Was het tot voor kort een taboe om over geestelijke zaken en de Bijbel te spreken, na de ramp vragen steeds meer Japanners aan de inheemse christenen naar de reden van hun liefdevolle inzet, aldus Handley.

Volgens Idea zijn er 25.000 Japanners als gevolg van de ramp om het leven gekomen; bijna 9000 van hen worden nog vermist. Meer dan 100.000 gebouwen werden verwoest. Van de 127 miljoen Japanners is 1,6 procent christen.

De Duitse zendeling Martin Heisswolf, die voor de Deutsche Missionsgemeinschaft in Yokohama werkt, bevestigt dat er sinds de ramp meer ruimte is voor het christelijk geloof. „Veel mensen staan inderdaad meer open voor het christelijk geloof.”

Heisswolf illustreert zijn stelling. Christenen bezochten een boeddhistische tempel in het Noord-Japanse Onagawa, om zo’n honderd mensen te helpen die daar tijdelijk ondergebracht waren. De vrouw van de priester van de tempel was zo onder de indruk van de hulp die de christenen boden, dat ze besloot haar Bijbel weer tevoorschijn te halen. Haar man vroeg zich af of hij misschien predikant moest worden.

Ook Heisswolf is van mening dat de Japanse kerken door gezamenlijke hulpverlening dichter bij elkaar zijn gekomen. „Vroeger was er veel strijd en onenigheid”, zegt hij. De nieuwe eenheid zou volgens hem opvallen en zou hebben geleid tot een toegenomen interesse in het christelijk geloof.