„Ze komen binnenkort ruimen bij ons. Met Kerst kijken we aan tegen die rode kruisen op de rug van de geiten.Het is een raar idee als we de dieren voeren en melken, alsof er niks aan de hand is. De boer in Brabant bij wie gisteren werd geruimd, zei ’s morgens: „Ik zal hen nog eens extra verwennen.” Ja. Dat doe je dan.

Als je die koppel drachtige dieren melkt, is het alsof ze alvast achterom kijken naar wat er komt. Je bent de beste vriend van die geiten. Ze hebben schik, in die stal. Ze maken bokkensprongen, lopen achter je aan. Als geiten geen schik hebben, geven ze geen melk. Het is zunde. Zonde.

We zagen de beelden van de ruimingen gisteren. Het is verschrikkelijk. Het ziet eruit alsof ze een spuitje voor een enting krijgen.

Ze vallen neer in de stal, en uiteindelijk worden ze weggesleept. Dat zal zwaar zijn, bij die grote geiten.

We hebben dit niet zo zien aankomen; we hadden verwacht dat het alleen om de besmette dieren zou gaan. Het bericht van de maatregel sloeg bij ons in als een bom. Dit kan niet waar wezen, dachten wij. De dieren zitten allemaal tegen het aflammeren aan en lopen rond met van die dikke buiken.

Bij ons zijn melkmonsters gedaan; twee waren positief op Q-koorts. De uitslag daarvan hebben we gezien. En eens besmet is altijd besmet, zegt de Voedsel en Waren Autoriteit.

We denken dat de Q-koorts is meegekomen met veertig geiten die we onlangs hebben aangekocht. Het wrange is dat een deel daarvan niet weg hoeft omdat ze niet allemaal drachtig zijn. Maar wel de 200 geiten die altijd in een aparte stal hebben gezeten, die we vanaf lammetje hebben grootgebracht. Zij zijn nooit in aanraking gekomen met bacteriën die enkele van die veertig geiten via een abortus zouden kunnen hebben verspreid.

Het zou anders voelen als de dieren echt ziek waren. Dan zouden we er vrede mee hebben. Maar ze zijn zo gezond als een vis.

Wij willen absoluut niet dat mensen ziek worden van onze geitenhouderij. Maar met deze maatregel schiet niemand iets op. Q-koorts komt ook voor bij andere diersoorten; de bacterie verdwijnt niet met deze ruimingen. Hij is overal.

Mensen elders in het land lopen nu met een boogje om geitenboeren heen. Maar niet hier in Barneveld. Dit is een kippendorp, we hebben hier alles al meegemaakt, qua dierziekten. Het is verbazingwekkend hoeveel kaarten en bloemen we kregen. En kerstpakketten. Complete overlevingspakketten.”

Dit is het eerste artikel in een serie dagboekdelen. Morgen deel 2.