Eigenlijk ziet hij het zelf als een vervroegd emeritaat. „Ik had tot mij 70e door willen gaan”, zegt ds. Van de Weerd (66) in zijn studeerkamer. „Ik ben altijd heel gezond geweest. In de bijna 37 jaar dat ik nu predikant ben, heb ik misschien drie, vier zondagen niet kunnen preken wegens ziekte. Verder altijd. Een voorrecht.”In de loop van vorig jaar begon zijn gehoor hem echter meer en meer in de steek te laten. „Met alle praktische gevolgen van dien, tijdens catechisatieles bijvoorbeeld, of aan de telefoon. Uiteindelijk heb ik toch besloten emeritaat aan te vragen.”

Korte tijd nadien werd de predikant, volkomen onverwachts, ernstig ziek. „Op 6 oktober vorig jaar is mijn aorta gesprongen. Ik bleek een tijdbom in mijn lichaam gehad te hebben, heel levensbedreigend. In het ziekenhuis heb ik voor de poorten van de dood gelegen - 80 procent haalt het niet. Bij mij kwamen er ook allerlei nare complicaties bij. Maar ik heb ervaren: „De Heer’ wou mij wel hard kastijden, maar stortte mij niet in de dood; verzachtte vaderlijk mijn lijden, en redde mij uit alle nood.” Een wonder. Ook in geestelijk opzicht heb ik toen iets van Gods goedheid en nabijheid mogen ondervinden.”

Op 22 oktober verleende de classis ’s-Gravenhage hem emeritaat. Inmiddels mag hij weer preken. „Het belangrijkste werk van een predikant.”

Moeder

Wat bracht ds. Van de Weerd er, zo lang geleden alweer, toe predikant te worden? „Al in mijn kinderjaren trok het mij bijzonder”, zegt hij. „Ik had in die tijd ook indrukken die ik nooit meer vergeet. Maar op een gegeven moment kom je dan in je tienerleeftijd, en ja, het predikantschap - daar moest je gymnasium voor hebben. En dat had ik niet. Toen is het een beetje overgegaan. Ik had aanleg voor de handel, handelswetenschappen, en dat ben ik gaan doen.

In die tijd is mijn moeder heel ziek geworden en, na tien maanden, overleden. Bij haar sterven kreeg ik zo veel indrukken van dood en eeuwigheid. Dat heeft bij mij een geestelijke omzetting teweeggebracht. Mijn moeder kon sterven, ik niet. Maar toen gaf de Heere mij wat ruimte, en kreeg ik iets te zien van de mogelijkheid die er was van bekering, van redding. Voor mij kon het ook nog. In die tijd kwam dat verlangen naar het predikantschap ook weer tot leven.”

Van de Weerd had inmiddels zijn hbs. In Utrecht haalde hij zijn propedeuse (inclusief oude talen), waarna hij in Apeldoorn verder ging studeren. In januari 1972 werd hij als kandidaat beroepbaar gesteld.

Tien beroepen volgden er; dat van Damwoude (toen nog: Murmerwoude) nam kand. Van de Weerd aan. Op 28 april 1972 bevestigde oud-predikant ds. J. H. Velema hem er tot predikant.

Na Friesland volgden Zeist (14 mei 1976), Urk (Eben-Haëzerkerk; 22 januari 1982) en Dordrecht-Centrum (28 augustus 1987). Nieuwkoop werd zijn laatste gemeente (28 mei 2005).

Nieuwkoop - met zo’n 170 (doop)leden is het een „klein gemeentetje.” „Ik ben de eerste predikant die hier fulltime heeft gestaan”, zegt ds. Van de Weerd. „Ds. D. Slagboom heeft Nieuwkoop ook nog twee jaar gediend, maar als bijstand in het pastoraat. Al kwam dat neer op hetzelfde werk dat een fulltimepredikant doet.”

Over het kerkgebouw: „Nieuwkoop heeft een echt polderkerkje, aan de rand van het dorp. Vergeleken daarmee is de kerk van Dordrecht-Centrum een kathedraal. En die ís ook mooi geworden nu hij helemaal gerestaureerd is. Maar het moet ’m niet in uiterlijke gebouwen gaan zitten. De Heere Jezus heeft Zelf gewaarschuwd: Er zal niet één steen op de andere blijven. Het gaat erom dat het Woord Gods gepredikt wordt, waar dan ook. We hebben allemaal hetzelfde nodig.”

Dordrecht

Achttien jaar stond de predikant in Dordrecht-Centrum, toen in januari 2005 het beroep van Nieuwkoop kwam. Ds. Van de Weerd en Dordrecht, ze leken onafscheidelijk. „Ik heb ook lange tijd gedacht dat ik in Dordrecht met emeritaat zou gaan. Maar dan krijg je een beroep en is het: wat heeft dat je te zeggen? In die periode kwamen de woorden ”Kom over en help ons” echt op me af. Ik voelde dat ik er niet meer los van kwam. Ik heb het beroep van Nieuwkoop moeten aannemen.”

Hoogtepunten? „Wat soms dieptepunten zijn, zijn, zeker achteraf, wel eens hoogtepunten. Dat de Heere je wilde doorhelpen bijvoorbeeld. In Dordrecht heb ik sterfgevallen meegemaakt die zeer aangrijpend waren, maar waarvan toch een sprake uitging.”

Door de jaren heen vervulde ds. Van de Weerd heel wat nevenfuncties, met name op het terrein van het onderwijs. Momenteel is hij alleen nog bestuurslid van de interkerkelijke stichting Spaanse Evangelische Zending (SEZ).

Het belangrijkste werk van een predikant blijft echter „dat je het Woord Gods mag verkondigen”, zegt hij. „Vrije genade. De volle raad Gods. De zaken rond toe-eigening en toerekening. Het Woord, als een middel in Gods hand om mensen te bekeren. Om mensen te onderwijzen ook, voedsel te geven. Want dat hebben we ook in 2009 nodig.”

„Predik het Woord”, zegt ds. Van de Weerd. „Dat kwam pas zo op me af. „Predik het Woord”, staat er, het Evangelie. En dát mag ik, ondanks dat mijn gehoor minder is geworden, dat ik nu twee gehoorapparaten moet dragen, nog steeds doen.”