Het proces diende pas na meer dan vijf jaar, omdat het OM tot twee keer toe van vervolging afzag. Het gerechtshof in Amsterdam oordeelde uiteindelijk vorig jaar dat de agenten zich toch voor de rechter moesten verantwoorden. Hoewel de officier van justitie erkende dat er van alles is misgegaan in deze zaak, vindt hij niet dat de politieagenten schuld hebben aan de dood van de man.

De vader van Van der Felz belde de politie toen zijn zoon na het gebruik van cocaïne door het lint ging en het huis kort en klein sloeg. De gealarmeerde agenten konden de man niet in bedwang krijgen. Ook ambulancepersoneel kon geen kant op met de man. De huisarts liet het eveneens afweten, waardoor Van der Felz uiteindelijk geboeid naar het politiebureau werd gebracht. Daar zou een arts hem verder onderzoeken.

Tot die tijd moesten onder anderen Van der W. en B. een oogje in het zeil houden, met de wetenschap dat het om een psychiatrische patiënt ging. Geboeid kwam hij terecht op een matras in het dagverblijf. Toen het niet goed leek te gaan met Van der Felz, belden de dienders een aantal keer de crisisdienst. Die zou iemand sturen, maar de hulp kwam te laat. Ongeveer anderhalf uur na aankomst bleek het slachtoffer te zijn overleden aan een hartstilstand als gevolg van de drugs.

Hoewel de agenten zagen dat Van der Felz stuiptrekkingen had en het schuim op zijn mond stond, achtten zij de situatie niet levensbedreigend. De dood van het slachtoffer was een schok voor de dienders, zeiden zij tijdens de zitting. Volgens hun advocaat heeft de medische hulpverlening gefaald. De ambulancebroeder, die in 2005 door de rechtbank is vrijgesproken, heeft volgens haar een verkeerde diagnose gesteld.

De vader van Van der Felz liet weten dat hij niet kan bevatten wat er is gebeurd. „Ik kan er niet mee leven. Ik vind dat ze heel slecht voor mijn zoon hebben gezorgd". Volgens zijn advocaat gaat het zijn cliënt er vooral om de zaak aan de kaak te stellen. „Ook een veroordeling biedt geen troost".

De rechtbank doet op 21 januari uitspraak.