De arbeidstijdenrichtlijn van de EU schrijft een maximum voor van die omvang, maar Londen heeft bij de invoering van die bepaling in 1993 een uitzonderingspositie bedongen. Een meerderheid in het EP uit de gelederen van de christen-democraten, de socialisten en de groenen sprak woensdag in Straatsburg uit dat aan die situatie een einde dient te komen, ter bescherming van de gezondheid en de veiligheid van de mensen in de bedrijven.

Het laatste woord is in deze kwestie echter nog niet gezegd. De lidstaten zijn nu aan zet. Op 3 juni praten de ministers van Sociale Zaken over het onderwerp. De kans wordt aanzienlijk geacht dat het de regering van premier Blair lukt voldoende medestanders, met name onder de nieuwe leden uit Oost-Europa, te mobiliseren om de vanuit Brussel door de Europese Commissie voorgestelde aanscherping van de regelgeving te blokkeren.

De Britse werkgevers hechten zeer aan flexibele arbeidstijden. Zij menen dat beknotting van de vrijheid op dat punt zal leiden tot een verzwakking van de concurrentiekracht en daarmee de economische groei zal schaden. Minister van Werkgelegenheid Sutcliffe zei in een reactie zeer teleurgesteld te zijn over de opstelling van het Parlement. Overigens stemden ook veel Britse socialisten, ondanks zware druk vanuit de top van Labour, voor een strengere aanpak.

Een vertegenwoordiger van de ondernemers uit het Verenigd Koninkrijk merkte op dat het EP niets heeft geleerd van de uitdaging van de globalisering. „De parlementariërs die nu de flexibiliteit willen inperken, zullen straks klagen over het verdwijnen van banen naar China en India”, aldus betrokkene.