Een van de zogenoemde afstandsmoeders had een rechtszaak aangespannen tegen de Staat. Trudy Scheele-Gertsen had in 1968 als ongetrouwde vrouw een zoon gekregen. Hij werd na de geboorte bij haar weggehaald. Ze moest hem afstaan ter adoptie en kwam pas vijftig jaar later weer met hem in contact. Bureau Clara Wichmann had zich bij haar zaak aangesloten namens duizenden andere vrouwen die datzelfde was overkomen.

De eisers wilden dat de rechters zouden vaststellen dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld, maar het gerechtshof in Den Haag heeft dat donderdag afgewezen, net als de rechtbank eerder. De eis van Scheele-Gertsen is verjaard. De verhalen van de andere vrouwen verschillen te veel van elkaar om in aanmerking te komen voor de collectieve actie van Bureau Clara Wichmann.

De rechters erkennen in het arrest wel het verdriet van de moeders. Ook benadrukken ze dat het niet de schuld van de moeders is dat ze afstand hebben gedaan van hun kind.

De eisers denken na over hun volgende juridische stappen. Bureau Clara Wichmann zegt zich te blijven inzetten voor de afstandsmoeders „ondanks deze juridische tegenslag. De pijn en gevolgen van deze geschiedenis zijn nog altijd voelbaar bij duizenden moeders en kinderen.” In een verklaring van de organisatie noemt Scheele-Gertsen de uitspraak teleurstellend. „De Staat heeft zijn verantwoordelijkheid tot nu toe niet genomen en weggekeken van het verleden. Tot nu toe heeft de Staat zich ook buiten de rechtszaal afhoudend opgesteld in de gesprekken met moeders en kinderen. Dat moet nu veranderen.”