En wat treffen Paulus en zijn metgezel Barnabas in dit schilderachtige plaatsje aan? Niet zo erg veel bemoedigends, want ze treffen er geen Jo­den en geen synagoge aan. Dus kunnen ze hun gewoonte hier niet voortzetten om via de samenkomst op de sabbat in de synagoge een begin te maken met de verkondiging van het Evangelie.

Wat doen Paulus en Barnabas daarom? Ergens anders een aanvang maken met de verkondiging van Gods Woord. We horen niet waar dit is, maar dat is verder niet van belang. Of het nu was op de markt of in de plaatselijk muziektent, het maakt verder niet uit: als ze hun boodschap maar kwijt kunnen. Welnu, de beide zendingsar­beiders spreken daar tot een gehoor van louter heidenen.

God verheerlijkt Zich alleen in ellendigen

Maar ja, dat levert natuurlijk wel een probleem op. Heidenen weten namelijk helemaal niets van het Oude Testament. Dus hoe kun je nu aan díé mensen duidelijk maken wat het Evangelie is? En wat het van een mens vraagt? Zullen deze mensen wel kunnen begrijpen dat ze van nature zondaren zijn? En dat Jezus Christus door Zijn bloed hun zonden vergeven wil? Hoe vind je nu gehoor onder mensen die volslagen heiden zijn? Die snappen van Gods Woord toch niks?

Ditzelfde probleem doet zich ook vandaag de dag voor. Om Gods Woord verstaanbaar te maken moet er eerst een vertaalslag komen naar de moderne mens toe. Anders landt het Evangelie niet. Dat zeggen althans de deskundigen. Deden Paulus en Barnabas dat ook?

Nee. Wat gebeurt er namelijk? Paulus en Barnabas preken in Lystre. Dag aan dag. Blijkbaar met grote trouw en ernst. En het resultaat? Er gebeurt niets! De mensen luisteren wel. Ze zijn beleefd genoeg om het allemaal aan te horen. Maar hun harten worden door die preken niet veranderd.

Dat komt meer voor. Zelfs maar al te vaak. Dat mensen het Evangelie aanhoren. Maar het boeit hen niet echt. Het raakt hen niet. Het doet hun niets. Het Evangelie lijkt van hen af te glijden als water van een vet oppervlak.

Maar dan op zekere dag bevindt zich onder de luisterende mensen een ongelukkige stakker. Een man die niet kan lopen. Zijn voeten zijn verlamd. En dat niet sinds kort. Vanaf zijn geboorte is hij al zo gebrekkig geweest. Misschien was hij ook verder wel wat mismaakt. In elke geval is het zo’n man die er daar in Lystre zo’n beetje bij hing. En wat gebeurt er uitgerekend met deze man? Hij komt onder de preek van Paulus tot bekering en geloof. Het Evangelie is voor die man niet langer een interessant verhaal dat je aanhoort en voor de rest niets. Nee, het krijgt betekenis voor de ongelukkige dat er een Zaligmaker is Die zondaren zaligt. Die ook hém wil zaligen.

Heeft Gods Woord op diezelfde manier al eens betekenis gekregen voor u? Heeft Christus op die manier gestalte gekregen in uw hart? Dáár gaat het om. Dat we de Heere Jezus Christus persoonlijk nodig krijgen om zalig te worden.

Zondag wordt het Evangelie weer verkondigd. Of er dan mensen tot geloof komen? Als er één tot geloof komt, weet u wie dat dan zal zijn? Die man of die vrouw van wie wij dat het minst verwachtten. Iemand van wie wij alleen maar denken dat het een grote stakker is. Maar reken er wel op: God verheerlijkt Zich alleen in ellendigen.