Het was toch al even geleden dat Macron en Trump elkaar in levenden lijve hadden ontmoet. Maar voor het Franse staatshoofd leek het alsof hij maandag bij een boezemvriend op bezoek ging. Het was ”beste Donald” voor en ”beste Donald” na. In vlot Engels met een kruidig Frans accent, dat zijn eigen ontwapenend effect had.

Veel handdrukken waren er. Subtiele aanrakingen ook. En om zijn gastheer een extra plezier te doen, gaf Macron na afloop van zijn bezoek aan het Witte Huis nog een interview aan de rechtse Amerikaanse zender Fox News. Daarin betitelde hij het aantreden van Trump als een „gamechanger” en prees de kwaliteiten van de president om Rusland standvastig tegemoet te treden.

Het charmeoffensief van Macron zorgde er zelfs voor dat hij Trump publiekelijk kon corrigeren toen die beweerde dat de VS twee keer zoveel als Europa aan de oorlog in Oekraïne hebben uitgegeven. Hij grijnsde innemend, legde even zijn hand op de arm van The Donald, om hem vervolgens terecht te wijzen.

Alle Franse welwillendheid ten spijt, lijkt het bezoek van Macron niet tot een fundamentele Amerikaanse koerswijziging ten aanzien van het conflict in Oekraïne en de rol van Europa te hebben geleid. Hoewel Macron benadrukte dat er sprake is van toenadering tussen de VS en Europa, lopen de meningen over beëindiging van de oorlog nog altijd ver uiteen. Vooral als het gaat om de snelheid waarmee Trump tot een wapenstilstand wil komen en de Europese eis voor Amerikaanse veiligheidsgaranties.

Het charmeoffensief van Macron zorgde er zelfs voor dat hij Trump publiekelijk kon corrigeren

Trump weigerde de Russische leider Vladimir Poetin een dictator te noemen. Die woorden gebruik ik niet lichtvaardig, was zijn argument. Met evenveel gemak reserveerde hij die term onlangs echter wel voor de Oekraïense president Volodymyr Zelensky.

Maar misschien wel het belangrijkste bewijs van de nieuwe wind die in het Witte Huis waait, was het Amerikaanse stemgedrag in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties deze week. Daar schaarde Washington zich in het kamp van landen als Rusland en Noord-Korea in het afwijzen van een resolutie waarin werd opgeroepen de territoriale integriteit van Oekraïne te eerbiedigen. In de VN-Veiligheidsraad diende Amerika vervolgens een resolutie in waarin Moskou niet als agressor in de oorlog tegen Kyiv werd bestempeld.

Het is goed dat Macron de moeite heeft genomen om de oceaan over te steken in een poging de trans-Atlantische betrekkingen nog enigszins te redden. Zo lang Trump echter denkt dat een oorlog beëindigen hetzelfde is als een zakendeal sluiten, zullen Franse charmes geen warme gevoelens voor het oude continent aanwakkeren.

Hoofdredactie