Afscheid én uitnodiging om naar Israël te komen
Met dit honderdste dagboekstukje komt er een einde aan ons wekelijkse ontmoetingsmoment in de krant. In betere omstandigheden hadden we de serie nooit hoeven beginnen, of hadden we hem allang kunnen afronden.
De realiteit is echter anders. En hoewel we de serie in haar huidige vorm beëindigen, is het einde van de oorlog nog niet in zicht. Dat stelde me voor een uitdaging, want hoe sluit je een oorlogsserie af bij gebrek aan een permanent akkoord of definitieve genadeslag?
Na enig overdenken kwam één gedachte bovendrijven: nodig de lezers uit naar Israël te komen! Er is veel informatie te consumeren via heel veel verschillende kanalen, maar als Israël uw hart heeft, of als u in algemene zin meer wilt begrijpen over de geopolitieke uitdagingen in de regio, dan kunt u het beste ter plekke leren. Geen ander medium biedt betere duiding en context dan te zijn waar de oorlog zich afspeelt en te spreken met degenen die het direct beïnvloedt.
Het was een voorrecht om de afgelopen anderhalf jaar uit mijn hart met u te kunnen delen
Als er onder u zijn die hun Joodse broeders graag kennis zouden willen laten maken met uw Messias, dan is het overigens eveneens een uitgelezen tijd. De harten zijn zoekend. En nee, kom niet met een preek of een vermaning, maar kom dienen, helpen en luisteren. Zonder voorwaarden, zonder dubbele laag.
Israëliërs die geen groot buitenlands netwerk hebben, hebben amper benul van het feit dat er christenen zijn die in Israël hun broeder zien. Wie er juist nu voor kiest naar Israël te komen, kan daarom rekenen op oprechte vragen en waardering: waarom ben je hier, uitgerekend nu? Een prachtige mogelijkheid om te getuigen over Zijn licht door en in u.
En als u dan komt, zult u ervaren dat u uw Bijbel nooit meer hetzelfde zult lezen. Het geheel is vierdimensionaal geworden, heeft geur en kleur gekregen. Plots –als u heel Galilea bedekt ziet met de gele bloemen van de mosterdplant– begrijpt u waarom Jezus een gelijkenis vertelde over het mosterdzaad. Ook proporties en afstanden krijgen duiding. Zo kan één zin –“Hij verliet Nazareth en ging wonen in Kapernaüm"– een flinke voetreis betekenen, zeker zo flink als de verrijking die uw geloofswandel ondergaat tijdens een bezoek aan Israël.
Het was een voorrecht om de afgelopen anderhalf jaar uit mijn hart met u te kunnen delen. Ik hoop dat de serie interesse heeft aangeboord om Israël en zijn inwoners nader te leren kennen. Dank voor uw ondersteuning en gebed, en wees welkom.
Onze correspondent in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek bij vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël. Deel 100 (slot).
