Gods gewone weg, zoals hij handelt met stervelingen, is dat zij allen sterven. Het is genoeg te weten dat de patriarchen de sterfelijkheid hebben afgelegd en de onsterfelijkheid hebben aangedaan, hoewel wij de wijze waarop en het middel daarvan niet begrijpen. Maar let op het geslacht van het mensdom, en u zult vinden dat ook degenen die het langst leefden, op het laatst stierven. Adam, Enos, Kenan, Mahalaleël, Jared (Genesis 5), Methusalem. Hoewel Methusalem 969 jaren leefde, is hij gestorven. En er werd gezegd (Prediker 8:8): „Er is geen mens die heerschappij heeft over de geest, om de geest in te houden; en hij heeft geen heerschappij over de dag des doods, ook geen geweer in deze strijd; ook zal de goddeloosheid haar meesters niet verlossen.” __ Er is geen mens die in staat is zijn geest in zijn lichaam te behouden. Er is geen vrijlating of verschoning in die strijd, geen middel om de dood te ontwijken. De goddeloze mens, die de dood het allerverst uitstelt, zal hem echter niet ontgaan. En omdat hij dit zelfs voor bewezen moet houden, en alle eeuwen de waarheid hiervan bewezen hebben, daarom zullen wij op het betoog ervan niet langer blijven staan. Maar we zullen tot het gebruik daarvan overgaan. Wij dienen de indruk van de waarheid van dit stuk zeer diep in ons te bevestigen en vast te hechten.

_James Durham,
predikant te Glasgow

(”De gelukzaligheid van de stervenden in de Heere”, 1735)_