Dit leerstuk is klaar en eenvoudig. Er is eenieder van ons in grote mate aan gelegen om er goed acht op te geven. Wenselijk was het dat deze tekst diep in onze harten, met leesbare lettertekens, was gegraveerd. Dat wij mochten leren onze zaligheid niet zozeer van ons leven te rekenen, als wel van ons leven en sterven samen. Laten wij in ons leven zijn wat we willen; als we in Christus niet sterven, dan is ons geluk tot het uiterste gebrekkelijk, en een vloek in plaats van een zaligheid. Maar als er deze onvermijdelijk noodzakelijke hoedanigheid bij is van in Christus te leven, dan geeft zij ons recht tot deze zaligheid. Laten deze duidelijke woorden en de noodzakelijkheid van dit leerstuk u dan toch op het hart komen!

Het eerste dan dat hierin ligt opgesloten, is een noodzakelijkheid van sterven die op alle mensen ligt. Want als er gezegd werd: Zalig zijn de doden, die in de Heere sterven, dan geeft dat duidelijk te kennen dat er een zekere soort van sterven is, namelijk in de Heere, en een soort van sterven dat buiten de Heere is. En alle soorten van mensen sterven op een van deze manieren. Het is bijna alsof er gezegd werd: Wilt u weten wie er inderdaad gelukkig zijn? Het is niet iedereen die sterft, maar zo iemand alleen die in de Heere sterft.

_James Durham,
predikant te Glasgow

(”De gelukzaligheid van de stervenden in de Heere”, 1735)_