„Wat heb je gedaan?!” vraag ik je in paniek - als je net mijn vader hebt vermoord. Ik weet dan nog niet dat je kort daarvoor ook al mijn moeder hebt doodgeschoten”, aldus de zoon. „Wat bezielt je om mensen te doden en het niet gewoon uit te praten?”

De zoon noemde het gedrag van K. gestoord, abnormaal en ziek. „Door jouw misdaden kan ik nu niet meer met mijn ouders reizen, kletsen, knuffels geven en op vakantie gaan. Ik heb nu niks meer.”

„Ik kan nog steeds niet geloven wat jij hebt gedaan. Het is gewoon onvoorstelbaar wat je hebt gedaan en wat er in jouw brein omging”, aldus de zoon, die met zijn moeder graag de paarden verzorgde. Zijn jongere zusje, die met haar vader graag samen op de trekker reed en met haar moeder altijd ging paardrijden, liet weten: „Ik vind het echt heel erg wat er is gebeurd. Hoe kan iemand het in zijn hoofd halen om dit bij mama en papa te doen. Het raakt me heel erg.”

De verdachte nam de slachtofferverklaringen persoonlijk in ontvangst, omdat de kinderen willen dat hij de teksten nog eens na kan lezen in de cel. „Niemand kan hun leed verzachten. Niemand kan begrijpen wat zij voelen. Ik kan het ook niet meer goedmaken, op geen enkele manier”, reageerde K. op het spreekrecht van de jonge nabestaanden.

Het Openbaar Ministerie eiste een levenslange celstraf tegen K. voor de dubbele moord in het Drentse dorp. „Dit was een zorgvuldig gepland en op gruwelijke wijze uitgevoerd bloedbad”, zegt slachtofferadvocaat Sébas Diekstra, die de kinderen en hun grootouders bijstaat. „Alles minder dan levenslang zou geen recht doen aan de ernst van de feiten en zou de nabestaanden het gevoel geven dat er onvoldoende recht wordt gedaan aan wat hun dierbaren en de rest van de familie is aangedaan.”