In de afgelopen tien jaar werd in totaal 29 keer een levenslange celstraf opgelegd. In de tien jaar daarvoor was dat nog slechts vijftien keer, en tussen 1996 en 2005 lag het aantal veroordelingen tot levenslang op achttien.

Een oorzaak voor het stijgende aantal opgelegde levenslange straffen is volgens Liem niet hard te maken. „Wat wel feitelijk vast te stellen is, is dat het aantal moorden daalt. In het criminele circuit schommelt het, maar over de langere termijn is het stabiel. Ook in de jaren negentig had je al georganiseerde criminele bendes die voor geweld zorgden.” Tegenwoordig is er wel veel aandacht in bijvoorbeeld talkshows en in kranten voor moordzaken, zeker de grotere. „Daardoor lijkt het vaker voor te komen, maar het gebeurt juist minder.”

Dat moordzaken van tegenwoordig harder bestraft lijken te worden, ziet Liem ook. „Officieren en rechters vinden ze misschien ernstiger of de drempel om nog een keer de hoogste straf te geven is lager. Maar dat is speculatie. Ze hebben allemaal hun eigen redenen om een bepaalde straf op te leggen.”

Liem vindt het zorgelijk dat deze hoogste straf steeds vaker wordt opgelegd. „Levenslang is tegenwoordig echt levenslang. Het idee dat mensen na twintig jaar weer op vrije voeten staan klopt niet”, zegt ze. „Het wordt ook wel een verkapte vorm van de doodstraf genoemd en is daarom een inhumane straf.”