Het gebed is een thema waar Omartian veel over schrijft en spreekt. Na veel moeite en pijn in haar leven heeft ze zelf leren bidden en sindsdien helpt ze anderen de kracht van het gebed te ontdekken en te benutten. Haar eerdere boeken zijn algemener, zo blijkt uit de titels ”Elk kind heeft een biddende ouder nodig” en ”De kracht van biddende ouders”. In dit boek richt ze zich op een specifiekere groep: ouders van volwassen kinderen.

Met deze toespitsing onderscheidt Omartian zich van anderen. Bijvoorbeeld van Marieke den Butter, die met haar –veelverkochte– boek ”Bijbels bidden voor je kinderen” opvoeders in het algemeen leert en aanspoort om Gods Woord als basis voor het gebed te gebruiken.

Omartian heeft zelf twee volwassen kinderen en reikt thema’s aan die in die levensfase van belang zijn. Ze is zich ervan bewust dat de actieve opvoeding achter de rug is, maar dat betekent voor haar niet dat ze afstand neemt. Ze blijft betrokken op het welzijn van de kinderen. In het bijzonder hun geestelijk welzijn. En dat geestelijke werkt door in de andere thema’s die ze aansnijdt: werk, financiën, weerbaarheid, mentale gezondheid, relaties en seksualiteit.

Al lezend in dit boek komen onze kinderen in m’n gedachten en ga ik na hoe het in hun –en mijn– leven is gesteld bij de onderwerpen die Omartian de revue laat passeren. Het boek wakkert mijn verlangen naar ons geestelijk welzijn verder aan en laat me zien hoe concreet ik kan bidden. De gebeden aan het eind van ieder hoofdstuk helpen daarbij.

Een stukje uit het afsluitende gebed van hoofdstuk 7 maakt dat duidelijk. „Geef mijn kinderen kracht om weerstand te bieden aan verleiding, zodat ze hun gedachten niet vullen met dat wat U niet verheerlijkt. Help ze om een afkeer te hebben van verachtelijke, niet-opbouwende boeken, tijdschriften, muziek, films en beelden op internet en televisie, zodat ze zich daar niet mee inlaten. Help mijn kinderen om hun gedachten in plaats daarvan te vullen met dingen die U vreugde geven.”

Het aspect dat me in dit boek het meest treft, is haar oproep om bij serieuze zaken niet in je eentje –of samen met je man of vrouw– te blijven tobben. Omartian: „Als het probleem waarvoor je bidt ernstig is, raad ik je dringend aan om versterking in te roepen.” Vergis ik me als ik denk dat dit voor veel reformatorische ouders geen gemeengoed is en velen daardoor een eenzame strijd voeren? De neiging is groot om juist bij problemen de luiken dicht te doen. Uit angst, uit schaamte of simpelweg omdat er geen energie over is om hulp in te roepen.

Bij alle wezenlijke zaken die de evangelische auteur reformatorische ouders als een spiegel voorhoudt, zijn er ook aspecten in het boek die bevreemdend kunnen werken. Voor de een kan dat de gebruikte Bijbelvertaling zijn (vooral NBV21). Voor de ander zal het de nadruk op het werk van de Heilige Geest zijn. Of de afwezigheid van het pleiten op het verbond. Of haar focus op het huwelijk, alsof single zijn voor je kind geen goede optie is.

Van dit boek ga ik dromen. Dan zie ik alle soorten christenouders met de gebeden voor hun kinderen de hemel bestormen. Opdat Zijn Koninkrijk kome.

Bidden voor je volwassen kinderen, Stormie Omartian; uitg. Gideon; 290 blz.; € 22,50