H. werd in september 2022 opgepakt na een tip als gevolg van uitvoerige media-aandacht voor de coldcase. DNA-onderzoek heeft daarna uitgewezen dat H. de biologische moeder is van het jongetje, dat zijn voornaam kreeg van de kinderen die de pasgeborene in een bevroren rietkraag hadden gevonden. De moeder zegt dat ze geen herinneringen heeft aan de zwangerschap en de bevalling. De rechtbank gelooft dit niet en gaat uit van „gesimuleerd geheugenverlies”.

Het Openbaar Ministerie had tegen de moeder vier jaar cel geëist voor doodslag. Volgens het OM zijn er geen reële alternatieve scenario’s die tot de dood van de baby hebben geleid en de rechtbank is het daarmee eens.

De rechtbank legde een hogere straf op, omdat de geëiste vier jaar cel volgens de rechters onvoldoende recht doet aan de ernst van het misdrijf. De rechtbank heeft de straf niet willen matigen ondanks dat het al bijna negentien jaar geleden is. „Het is aan de verdachte zelf te wijten dat ze nu pas de consequenties van haar daad moet ondervinden”, klonk het in het vonnis. „Het bewijs dat er tegen de vrouw ligt, schreeuwt om een verklaring van haar, maar deze bleef uit.”

Tijdens de rechtszaak bleek dat H. ruim een jaar lang tien keer een afspraak met de politie had afgezegd, om niet altijd geldige redenen. Zo vertelde ze de politie dat ze in quarantaine zat, terwijl ze gewoon naar haar werk ging. Mede daardoor noemt de rechtbank haar wisselende verklaringen onbetrouwbaar en daarom gelooft de rechtbank ook niet dat ze aan geheugenverlies lijdt. „Het heeft er alle schijn van dat ze al wist dat ze de moeder van Sem was en dat ze het gesprek hierover met de politie uit de weg wilde gaan.”

De verdachte hoorde het vonnis zonder zichtbare emoties aan. Haar advocaten Petra Breukink en Brigitte Roodveldt kondigden direct na de uitspraak hoger beroep aan. „Het is een vonnis dat gebaseerd is op aannames”, reageerden ze. „Je kunt namelijk niet invullen wat er is gebeurd.” H. reageerde volgens haar advocaten na afloop verbijsterd en in shock op het vonnis.