Christenen en Aleppo horen bij elkaar. De stad kent de grootste populatie christenen van heel Syrië en dat is al sinds mensenheugenis het geval. Toch is het niet zeker of dat zo blijft. De angst onder christenen in Aleppo neemt snel toe.

Tot vorige week stond Aleppo onder het gezag van de Syrische president Assad. De meerderheid van de Syrische christenen heeft de relatieve vrede onder diens gezag vele malen liever dan de chaos van jihadistische strijdgroepen die nu de controle hebben overgenomen over Aleppo.

Die chaos brengt herinneringen boven aan de jaren rond 2016, toen Aleppo ook hevig onder vuur lag. Alle minderheden, inclusief christenen, waren daarvan de dupe. Grote delen van de stad veranderden in puin; iets waar Aleppo nog altijd niet van hersteld is. Daarom riep de Middle East Council of Churches (MECC) deze week beleidsmakers op om hun prioriteit bij de burgers te leggen.

Vuurlinie

Voor zover bekend zijn er nog geen christelijke slachtoffers gevallen in Aleppo. Wel ontsnapte een groep christelijke studenten, zowel van Armeense als Assyrische afkomst, een paar dagen geleden ternauwernood aan de dood toen hun bus in de vuurlinie terecht was gekomen en getroffen werd door ontploffende projectielen. De chauffeur raakte daarbij gewond.

Verder zijn er berichten dat christelijke objecten, zoals kerstbomen, zijn vernield sinds de rebellen de stad hebben overgenomen. Ook viel er zondag een bom op het Terra Santa College, een onderwijsinstelling van de Franciscanen in Aleppo. Daarbij vielen geen slachtoffers.

Het zijn dit soort incidenten, gepaard met de herinneringen uit het recente verleden, die de angst en spanning opvoeren. De Franciscaanse priester Patton riep christenen van alle denominaties op om te bidden voor vrede. „Wij nodigen onze broeders, de christenen van het Heilige Land en alle kerken uit om zich bij ons aan te sluiten in gebed voor vrede in Syrië, een land dat jarenlang heeft geleden onder oorlog en geweld”, zei hij afgelopen zondag.

Humanitair drama

Intussen blijven christenen de stad verlaten, net als Koerden en andere etnische groepen. Het is onduidelijk hoeveel christenen op dit moment zijn vertrokken, maar het lijkt een minderheid te zijn. Die minderheid is wel breed uitgewaaierd: sommigen zijn naar de westelijke stad Latakia vertrokken, anderen helemaal naar de hoofdstad Damascus, waar zich veel christelijke kerken bevinden.

Aartsbisschop Butros Kassis van de Syrisch-Orthodoxe Kerk in Aleppo is in elk geval niet van plan om te vertrekken. Hij wil er zijn voor de christenen in de stad, liet hij deze week weten aan het christelijke persbureau SyriacPress.

„Christenen in Syrië worden geconfronteerd met een reëel en humanitair drama” - Butros Kassis, aartsbisschop Syrisch-Orthodoxe Kerk

Tegelijk wil hij geen druk uitoefenen op de christenen in de stad om te blijven. Voor diegenen die vertrekken heeft hij begrip. Bovendien liet hij weten dat de Syrisch-orthodoxe parochies in de stad klaarstaan om de vertrekkers te helpen waar dat mogelijk is.

Bewustwording

De boodschap van aartsbisschop Kassis voor de rest van de wereld is er een van bewustwording: „Christenen in Syrië worden geconfronteerd met een reëel en humanitair drama. Wij verwerpen het feit dat christenen ontheemd raken. We willen geen herhaling van de Sayfo-bloedbaden uit 1915.”

Daarmee verwijst de bisschop naar de Armeense genocide, waar ook veel Assyrische christenen het slachtoffer van werden. Voor christenen in de regio rond Aleppo zijn die slachtpartijen van 110 jaar geleden nog altijd een open wond.

Dat verklaart de snelgroeiende angst. Christenen zijn tot nu toe beperkt het slachtoffer geworden van de oplaaiende oorlog in Aleppo. Maar inzicht in de bloedige geschiedenis laat zien hoe snel dat kan veranderen.