Stel je werkt al jarenlang bij een bedrijf, voor een werkgever die je door en door kent. Er ontstaat dan vaak een gevoel van vertrouwdheid. Het werk is bijna een tweede thuis. Dat gevoel kan leiden tot een bepaalde nonchalance als het gaat om de omgang met bedrijfseigendommen.

Sommige werkgevers doen daar niet moeilijk over, maar er zijn er ook die een zerotolerancebeleid voeren. Dat houdt in dat een personeelslid dat zich iets toe-eigent wat van het bedrijf is, direct wordt bestraft met een sanctie, soms zelfs met ontslag.

In dat geval kan een ogenschijnlijk kleine misstap iemand zijn of haar baan kosten. Berucht is de zaak van de man die op zijn laatste werkdag twee blikjes motorolie meenam. Hij dacht dat dit na een dienstverband van 25 jaar wel kon. Niet dus, want hij kreeg ontslag op staande voet.

Onlangs speelde een vergelijkbare kwestie. Een scholier werkte als vakkenvuller bij een supermarkt. Tijdens zijn dienst vond hij in de winkel een oude statiegeldbon. In plaats van deze bon in te leveren, zoals het bedrijfsreglement van de supermarkt bepaalt, wisselde hij hem in.

Met grote gevolgen. Geconfronteerd met de videobeelden erkende hij de bon te hebben gevonden en daarna te hebben gehouden, waarna hij op staande voet werd ontslagen.

De rechtbank oordeelde dat het ontslag terecht was. De supermarkt hanteert een zerotolerancebeleid ten aanzien van elke vorm van toe-eigening van bedrijfseigendommen, hoe klein of gering de waarde van het desbetreffende item ook is. Dit beleid is goed vastgelegd en gecommuniceerd.

De rechter benadrukte dat het niet ging om de waarde, maar om het enkele feit dat de jongen iets had meegenomen dat niet van hem was. Daarmee was het vertrouwen geschonden. Dus wat Tim betreft, de dreiging met ontslag is zeker niet overdreven. Ik hoop dat hij met zijn werkgever tot een oplossing kan komen.

Deze zaak is trouwens een belangrijke les voor ons allemaal**:**  we moeten altijd voorzichtig zijn als het gaat om de bezittingen van onze werkgever. Vanzelfsprekend weten we heel goed dat we ons nooit iets mogen toe-eigenen wat van een ander is (daar hebben we als het goed is geen juristerij voor nodig), maar gemakzucht kan gemakkelijk ons hoofd en hart binnendringen.

Bedenk daarom dat ook het meenemen van kleine dingen, wat onschuldig kan lijken vanwege hun geringe waarde, grote gevolgen kan hebben. Niet alleen als het gaat om iemands baan, maar vooral ook vanwege het vertrouwen dat op het spel staat.

Daarbij is het belangrijk dat de werknemer weet welke regels er binnen zijn bedrijf gelden en wat er op dit gebied van de medewerkers wordt verwacht. Praat daar binnen de organisatie ook over.

> rd.nl/kwestie

De auteur is coördinator arbeidsvoorwaardenbeleid bij de RMU.