Op het ledencongres dat de partij zaterdag organiseerde, slaagde de partijtop erin de zorgen tijdelijk weg te masseren. Dat een motie die de leden opriep zich uit te spreken over de coalitiedeelname buiten de orde werd verklaard en niet in stemming kwam, zal zeker een rol hebben gespeeld. Verder is de hoop dat Pieter Omtzigt de partij alsnog naar grote hoogten weet te stuwen blijkbaar nog niet verdwenen. Maar is dat reëel?

Aan het feit dat Omtzigt in november met maar liefst twintig zetels in de Tweede Kamer kwam, ontlenen ze bij NSC nog altijd het idee dat een substantieel deel van het electoraat als een blok is gevallen voor zijn agenda van goed bestuur.

Zo eenduidig is die relatie tussen kiezer en partij vanwege de ontzuiling, de individualisering van de samenleving en de trivialisering en vercommercialisering van de media echter allang niet meer. De kiezer die in november nog bij NSC zat, kan nu bij de PVV terecht zijn gekomen. En zich bij de komende verkiezingen oriënteren op een stem op GL-PvdA.

In zekere zin oogst Omtzigt dus wat hij zelf heeft gezaaid: hij moet dat ongelooflijk bonte en supergemêleerde gezelschap dat in november zo aardig was om op NSC te stemmen nu net zo lang te vriend zien te houden als het kabinet er zit. Het zal je vak maar zijn.

In zijn campagne wekte Omtzigt grote verwachtingen over wat de politiek vermag. Als maar wordt voldaan aan voorwaarde x (lees: constitutionele toetsing), y (lees: een nieuw kiesstelsel) en z (lees: het verplicht openbaar maken van alle ambtelijke stukken voor het parlement besluiten neemt), dan gaat het goed. De realiteit is dat het ploeteren rond de dossiers die op dat moment de aandacht vragen in het meest waarschijnlijke scenario dan gewoon doorgaat, want politiek is ploeteren. Maar, al ploeterend brengen bewindslieden vaak wel belangrijke zaken tot stand; ook die van NSC.

Het probleem van NSC is alleen dat je ze daar in de partij zelden over hoort. Geen woord als staatssecretaris Teun Strucyken de gokbranche de oorlog verklaart en geen woord wanneer hij de beloofde gratis rechtshulp voor ouders rond uithuisplaatsingen veiligstelt.

Dat moet anders. Er is toekomst voor NSC als het NSC-kiezersvolkje, gemêleerd als het is, zijn bewindslieden in staat stelt aan het werk te gaan. En zijn oordeel over de Tweede Kamerfractie en die bewindspersonen uitstelt tot het moment dat zich daar bij uitstek voor leent: de nieuwe verkiezingen.