„Wat groeit er in uw tuin? Een kerk!”
Wat groeit er in uw tuin? Voor wie groene vingers heeft, ligt die vraag als eerste op de lippen bij een bezoek. Als je in Cuba bent en je gastheer is voorganger, kun je bij die vraag zomaar een raadselachtig antwoord krijgen: „Een kerk.”
Meestal is een blik naar buiten voldoende voor uitleg. Dan zie je achter in de tuin een schuur met daarin kerkbanken opgesteld. Soms ontbreekt het dak of is de vloer van aangestampte aarde. In het straatarme Cuba hebben gemeenteleden nauwelijks geld voor eten, laat staan dat ze bouwspullen voor hun kerk kunnen betalen. Maar een kerk in je tuin? Daarmee wordt de harde werkelijkheid zichtbaar waarmee christenen in Cuba te maken hebben. Ze zijn niet gewenst door het communistisch regime. En er wordt al helemaal niet geduld dat er groei van het christelijk geloof is onder de bevolking. Om dat zo te houden, doet de staat er alles aan om die groei tegen te werken.
Maar wie kan de Geest van God weerstaan? Niemand! Voor wie daarvan niet overtuigd is dienen de twee foto’s. U ziet de tuin van ds. Marcos Santiago, die met zijn gezin in Camagüey woont, in het oosten van Cuba. Let niet op de bananenbomen, maar op dat nog onafgebouwde onderkomen achterin. Het is een huiskerkje dat onderdak biedt aan een kleine maar groeiende gemeente van enkele tientallen leden.
„Ondanks allerlei obstakels willen Cubaanse predikanten hun werk blijven doen. Wij kunnen voor hen bidden en hen voorzien van de nodige middelen. Helpt u mee?” - Ds. W.L. van der Staaij, voorzitter bestuur Spaanse Evangelische Zending
„Zes jaar geleden zijn we als gezin aan de keukentafel begonnen met gemeente-zijn”, vertelt ds. Santiago. Inmiddels zijn ze uit dat jasje gegroeid en komt de gemeente samen in het gebouwtje in de tuin. Voor wie als kerk niet officieel mag bestaan is dat een uitweg: in je eigen huis of in de tuin een gemeente stichten. Op tal van plaatsen kom je ze tegen: pop-upkerkjes in ”casas”, huizen. Die keukens, schuurtjes, garages en huiskamers veranderen op zondag in ruimtes waar gepreekt, gezongen, gevierd en gebeden wordt.
Niet dat je daarmee buiten bereik bent van de tentakels van de staat. Zo beseffen voorgangers dat er onder hun gehoor infiltranten zijn. Die preken tot de komma ziften op zoek naar staatskritische geluiden.
Regelrecht traumatisch is het als een „illegale” kerk moet worden gesloopt. Dan gaan er privéwoningen tegen de vlakte en komt de inboedel van een pastorie op straat te liggen.
Redenen genoeg om kwetsbare gemeenten financieel te ondersteunen, en met de RD-actie willen we dat daadwerkelijk doen. Want we gaan het niet dulden dat broeders en zusters in Cuba bijeen moeten komen in onafgebouwde ruïnes.
> rd.nl/doneren