Nee, ik moest maar niet meer al te positief doen over het feit dat de herfst is begonnen. Maar een ode aan het schitterende oktoberlicht, daar kan toch niemand bezwaar tegen hebben?
Wim van Egdom schrijft over het dagelijks leven. En meer. Soms met een knipoog.
Het ging bijna mis. Ik kwam iemand, die ik overigens alleen van gezicht ken, ergens tegen en zoals gebruikelijk begint een mens dan nogal snel over het weer. Dat het toch ook weer fijn is dat het herfst is, zo zei ik voorzichtig. En dat het ook weer lekker is dat het ’s avonds vroeger donker wordt. Maar dat viel dus duidelijk niet goed, zo merkte ik aan de lichaamstaal en aan de stilte die er viel. We namen maar snel afscheid voor we ruzie zouden krijgen.
De les voor mij was dat ik hier niet te uitbundig m’n oude mantra moet herhalen. Namelijk dat ik zo blij ben als het september is en we nog lange maanden van donkerheid en koelte of hopelijk zelfs kou voor de boeg hebben. Geen eindeloos warme dagen meer waar de inperking door het duister pas komt als je al achter de verduisteringsgordijnen ligt. De grenzeloosheid van de zomer, letterlijk en figuurlijk, daar kan ik maar niet mee omgaan.
Een mens mag toch z’n voorkeuren hebben?
Waarover ik wel mag schrijven, denk ik? Over dat schitterende oktoberlicht. Hopelijk kan ook op deze zaterdag genoten worden van het vergulde herfstlicht dat langs de verkleurende bladeren valt. Zonlicht dat banen trekt door het bos en eruitziet alsof het gezeefd is. Wolken die goudomrand door het zwerk zweven. De zon die ondergaat in een kleurenbed van warme tinten.
Ooit zei een fotograaf me dat er geen mooier licht is dan het oktoberlicht. Ik ben geen fotograaf, maar dronk zijn woorden zó gretig in dat ik merkte dat hij bijna begon te twijfelen aan z’n eigen uitspraak. Zo veel enthousiasme had hij blijkbaar eerder verwacht als het gaat over de lente. En natuurlijk is de lente ook mooi. Ik zal de laatste zijn die dat ontkent. Maar een mens mag toch z’n voorkeuren hebben?
Ja, ik weet bij een zeer kleine minderheid te horen in het geheel van de mensenwereld. Omdat bijna iedereen treurt over herfst en winter en weer opbloeit als de lente zich aankondigt. Misschien zit het genieten ook daar wel in, bedenk ik nu ineens. Dat ik het ook fijn vind om tegen het mainstreamdenken in te gaan.
Maar ik zou het er niet over gaan hebben. Dus snel stoppen nu.
