Een jaar geleden, op de laatste dag van het Loofhuttenfeest, hoorden we over de bloedige aanval van Hamas op Zuid-Israël. Zittend in onze loofhut probeerden we de desastreuze puzzelstukjes in elkaar te passen. Een jaar later, opnieuw tijdens het Loofhuttenfeest, werd Yahya Sinwar –het brein achter het bloedbad van 7 oktober– geëlimineerd.
In het afgelopen jaar werden de militaire en bestuurlijke vermogens van Hamas al sterk verminderd en verloor de terreurorganisatie belangrijke schakels. Maar zolang Sinwar nog leefde, kon er geen afsluiting zijn voor het Israëlische publiek. Dat deze afsluiting juist nu kwam, evenals de manier waarop, is bijzonder. Een jaar lang had Sinwar de gecombineerde Israëlische en Amerikaanse inlichtingendiensten weten te ontwijken. Tot hij uiteindelijk ”per ongeluk” werd gedood toen Israëlische troepen in Rafah in een vuurgevecht verwikkeld raakten met Hamasterroristen.
Pas uren na dit voorval werd het gebouw door Israëlische troepen gescreend. De soldaten vonden verschillende lichamen, waaronder een die schokkend veel op die van Sinwar leek. Het lichaam werd meegenomen voor onderzoek en later die dag werd bevestigd dat de man niet langer in het land der levenden was. Geëlimineerd op de eerste dag van het Loofhuttenfeest. Er kwam geen elite-eenheid aan te pas, het was geen maandenlang vooraf opgezette operatie. Een simpele soldaat en een simpele treffer.
Het verhaal brengt associaties naar boven met de dood van koning Achab, de koning die „slecht deed in de ogen van de HEERE” en „zeer gruwelijk handelde” (1 Koningen 21 vers 25 en 26). Slechts een Bijbelhoofdstuk na deze beschrijving lezen we over de dood van Achab. Hij begeeft zich vermomd op het slagveld met de koning van Syrië, toen „een man in zijn onschuld zijn boog spande en de koning tussen de verbindingsstukken en het harnas trof”. Het mag willekeurig lijken, maar in de Bijbelse argumentatie was Achab voorbestemd om op dat moment en op die manier te overlijden. Kunnen we dat ook zeggen over Sinwars dood? Moest het juist tijdens het Loofhuttenfeest gebeuren?
Aan de vanzelfsprekendheid van het wonen in Israël werd precies een jaar geleden ernstig gerammeld door Sinwar en de zijnen. En dat gebeurde –hoe wrang– gedurende het feest waarin we herdenken dat we ooit dakloos en landloos waren. Het Loofhuttenfeest markeert echter ook de bestemming, de route naar het land van de belofte. Dat we juist ook tijdens dit feest konden afrekenen met een van de grootste vijanden van Israël en het Joodse volk, is op z’n minst bijzonder en misschien zelfs troostvol.
Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël. Deel 83.
