_Mariska Dijkstra-Wolters schrijft over het dagelijks leven.

En meer. Soms met een knipoog. _

Ik kan me soms vergapen aan mooie woonbladen. Prachtig hoe mensen oude huizen opknappen en hoe ze die eruit laten zien als paleizen. Vloeren, muren en meubels die perfect bij elkaar passen: het heeft iets van schoonheid. En ik geloof dat je daar best van mag genieten.

Wat ik wel merk: je kunt snel doorslaan in het ”mooi, mooier, mooist” willen maken van je interieur. Als je de woonbladen moet geloven, is een woonkamer van vijf jaar oud alweer uit de mode. Dus logisch dat je na een paar jaar je meubels vernieuwt, je keuken laat wrappen en een nieuwe kleur op je wanden smeert.

Bij ons is de situatie wel iets anders: wij wonen al ruim twintig jaar in ons huis. Er zitten inmiddels gaten in de bank, omdat de hamster een keer uit zijn kooi ontsnapte en kennelijk honger kreeg. De planken in de keukenkastjes zijn doorgebogen en in het aanrechtblad zitten krassen en gaten. Dus…

Een poosje geleden lieten we een interieuradviseur komen. Bank weg, kast weg, een nieuwe stuclaag over de muren – dat soort ingrepen zou onze woonkamer weer fris en hip moeten maken. Maar het document ligt inmiddels in een la van de kast die nog altijd niet op Marktplaats staat. Oké, er zitten gaten in de bank, maar als je er een kussentje overheen legt, zie je er niks van. En aan die butsen in het keukenblad zijn we gewend. Bovendien: wat kun je allemaal niet doen van het geld dat alle ingrepen kosten.

Het gaat weer precies zo als tien jaar geleden, toen ik ook interieurveranderkriebels voelde: ik koop eens een nieuw kussentje en vind –bij de kringloop– een schilderij. En een stel kandelaars van een tientje fleurt de boel zó op dat een ander verfje niet meer nodig is.

Inmiddels is de woonkamer best wel weer hip en trendy. Vind ik.

Zelfs aan butsen in het keukenblad wen je op den duur