Urenlang krabbelde en schrapte ik woorden, overvallen door heldere herinneringen en flarden van emoties, begeleid door het geluid van gevechtsvliegtuigen en in de verte dreunende afweer. Hoe vat je iets samen dat zich nog altijd ontwikkelt?

Iets afstand nemend, zocht ik mijn toevlucht in de statistiek; waar cijfers duizend-en-een verhalen aanduiden en ieder nummertje een wereld op zich vertegenwoordigt.

Dit oorlogsjaar zijn 726 soldaten zijn omgekomen, van wie 346 in de Gazastrook. Er raakten 4576 soldaten lichamelijk gewond; 15.000 soldaten werden behandeld voor stress, shellshock (een soort PTSS) en gevechtsmoeheid. Maar liefst 82 procent van hen ging na behandeling terug naar het front.

Er waren dit jaar ontstellend veel lanceringen richting Israëlisch grondgebied: zo’n 13.200 lanceringen kwamen uit Gaza, 12.500 vanuit Libanon, 60 vanuit Syrië, 180 vanuit Jemen en 400 vanuit Iran. Uit Zuid-Israël werden 74.500 bewoners geëvacueerd en 68.500 uit Noord-Israël. Nog eens enkele tienduizenden vluchtten op eigen initiatief.

Zo’n 17.000 terroristen werden gedood in Gaza en rond de 1000 in Libanon. De impact op de burgerbevolking daar is groot.

Er kwamen 885 Israëlische burgers om, van wie 53 kinderen. 921 Israëliërs werden wees, 226 verloren een echtgenoot. 1078 ouders verloren een kind of meer kinderen; van hen bleven 120 ouders geheel zonder kinderen achter. Van de burgers werden er 217 gegijzeld, 116 van hen kwamen levend terug en 27 anderen konden in Israël worden begraven. Nog altijd bevinden zich 101 gijzelaars in Gaza, van wie 27 soldaten. Een aantal gijzelaars is niet meer in leven.

Van de Israëliërs die erkend werden als ”slachtoffer van terreur en vijandelijkheid” dienden er 12.728 bij de autoriteiten een verzoek tot invaliditeit in, van wie 11.760 op mentale gronden. Israëliërs in het buitenland lijden mentaal nog heviger; uit onderzoek blijkt dat twee derde (!) van hen aangeeft symptomen van trauma- en stressgerelateerde stoornissen te vertonen in de nasleep van 7 oktober, ook vanwege gevoelens van persoonlijke onveiligheid.

Hoewel cijfers helpen in de duiding, zijn ze natuurlijk beperkt. Kun je aan context, dilemma’s en intentie een wiskundige waarde geven? Past een wonder in een optelsom? Kun je Gods hand in de wereldgeschiedenis optellen en aftrekken? Past leed en medelijden langs een meetlat?

Het afgelopen jaar hebben we in deze dagboekserie veel aspecten van het Israëlische leven achter deze cijfers besproken. In alle beperktheid, maar in het vertrouwen dat dit alles ergens past in het plan van Jehova: dank voor het lezen en voor een jaar van gebed en betrokkenheid.

Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël. Deel 81.