Overal in Israël zijn bijeenkomsten georganiseerd. Beelden van die zwarte zaterdag 7 oktober 2023 verschijnen opnieuw groot in de media. De Israëlische bevolking herbeleeft het collectieve trauma van een jaar geleden.

De herdenkingen hebben echter plaats tegen de achtergrond van een voortdurende oorlog. In Gaza is het leger nog altijd bezig de laatste verzetshaarden van Hamas op te ruimen. Af en toe schiet de Palestijnse terreurbeweging nog een enkele raket op Israël af. Met enige regelmaat sneuvelen ook hier nog Israëlische soldaten.

In diezelfde Gazastrook zitten nog altijd 101 gijzelaars vast, van wie er 35 officieel dood zijn verklaard. Voor de familieleden is 7 oktober een dramatisch ijkpunt van een leven voor en na de ontvoering. En welk perspectief hebben zij? Nu de aandacht naar het noordelijke front is verschoven, lijkt de vrijlating van hun geliefden verder weg dan ooit.

Want sinds kort zijn ook de vijandelijkheden in Libanon in volle hevigheid opgelaaid. Israël brengt de door Iran gesteunde Libanese Hezbollahbeweging zware klappen toe. Grondtroepen zijn bezig het grensgebied schoon te vegen, om de terugkeer van tienduizenden geëvacueerde Israëliërs mogelijk te maken en een einde aan de dagelijkse beschietingen te maken.

Op de Golanhoogvlakte dringen projectielen en drones uit Syrië en Irak het luchtruim binnen. Anderhalve week geleden schoot Israël nog een ballistische raket uit Jemen uit de lucht. Voorlopig dieptepunt van de vijandelijkheden richting de Joodse staat vormde de massale aanval van Iran met ballistische raketten, vorige week.

Juist die laatste beschieting doet momenteel vrezen dat het conflict in het Midden-Oosten nog veel verder zal escaleren. Want dat Israël de Iraanse aanval zal vergelden, lijdt geen twijfel. De vraag is alleen hoe en wanneer. Washington heeft Jeruzalem op het hart gedrukt geen nucleaire installaties te bombarderen. Maar het is nog allerminst zeker of het Iraanse atoomprogramma buiten schot zal blijven.

Even ter vergelijking hoe het is om op dit moment in Israël te wonen. Stel je een willekeurige plaats in Nederland voor. Voortdurend gaat het luchtalarm af. Raketten uit België en drones uit Duitsland zijn aan de orde van de dag. Af en toe komt een projectiel uit Noord-Afrika binnen. En dan moeten we weer de schuilkelders in omdat er 181 ballistische raketten, vol met tonnen explosieven, op Amsterdam en Rotterdam afkoersen.

Dat is de dagelijkse realiteit in Israël.

Het is goed om de aanslagen van 7 oktober te herdenken. Want de wereld vergat veel te snel wat Israël die dag is aangedaan. Maar veel tijd om stil te staan heeft de bevolking niet. Het is oorlog – en het einde is nog niet in zicht.