Dat liet de GZB, zendingsorganisatie binnen de Protestantse Kerk in Nederland, donderdagmiddag weten. De spanningen tussen Israël en Libanon lopen hoog op. In Zuid-Libanon is Israël inmiddels een grondoorlog gestart. „Daarnaast is de instabiliteit in de regio verder toegenomen door de raketaanval van Iran op Israël en de luchtaanvallen van Israël op Syrië en Jemen. Een nieuwe ontwikkeling is dat nu ook de Nederlandse overheid evacuatievluchten aanbiedt”, schrijft de GZB. Die overwegingen samen met contact met een veiligheidsadviseur en de zendingswerkers, hebben geleid tot het besluit dat familie Van der Knijff terugkeert naar Nederland.

Familie Dandash blijft „vooralsnog” in Libanon. Zij wilde dit zelf, omdat een deel van de familie ook in Libanon woont. De GZB vindt dit „in hun situatie verantwoord”. De zendingsorganisatie roept op tot gebed „om ontferming voor mensen die lijden onder geweld en gemis, om wijsheid voor regeringsleiders en om vrede en gerechtigheid in het hele Midden-Oosten.”

Kerk in Actie

Wilbert van Saane, zendingswerker voor Kerk in Actie in het Libanese Beiroet, kon donderdag nog niet zeggen of hij ook terugkeert naar Nederland. „Maar de situatie in Libanon verslechtert zeker. Door het hele land zijn dagelijks Israëlische luchtaanvallen. De grondinvasie in het zuiden zorgt ook weer voor extra gevaren.”

„Iedereen in Libanon is erg gespannen”, vertelt hij. „De mensen houden hun telefoon nauwlettend in de gaten, omdat Israël via berichten oproept om te vertrekken als er een luchtaanval komt. Er is veel angst in het land.”

Van Saane is zelf niet bang, „wel ongerust en verdrietig”. Het raakt hem om het hele land „ontregeld” te zien. „Vorig jaar zagen we hoe Gaza werd verwoest. Nu gebeurt hetzelfde in Libanon. Veel gebouwen zijn platgegooid. Soms zijn hele wijken verdwenen. Veel mensen zijn vermoord, verliezen familieleden of raken dakloos. Dat maakt me verdrietig.”

Net als in de wijk van Van der Knijff en Dandash, is het bij Van Saane tot nu toe veilig. „Hier zijn nog geen luchtaanvallen geweest. Wel zijn er inmiddels duizenden mensen die in onze wijk een veilig heenkomen zoeken. Ze verblijven in scholen, huizen en appartementen; overal waar maar plaats is. Een deel van hen moet zelfs langs de weg verblijven. Al deze mensen zijn afhankelijk van vrijwilligers en hulporganisaties, die zorgen voor beddengoed, voedsel en kleding. En de situatie zal voorlopig niet verbeteren.”