„Hoort des HEEREN woord, gij heidenen! En verkondigt in de eilanden, die verre zijn, en zegt: Hij, Die Israël verstrooid heeft, zal hem weder vergaderen, en hem bewaren als een herder zijn kudde.”
Jeremia 31:10
Omdat de heidenen zouden moeten dienen als werktuigen om de bekering van de Joden te bevorderen, zoals blijkt uit Jeremia 31:10-11, behoorden zij er zo veel mogelijk van te weten. Dan konden zij zich bijtijds op die zalige tijden voorbereiden, ze naar behoren afwachten en zich in staat stellen tot al het werk waartoe de Heere hen nu en dan zou willen gebruiken. Maar de apostel geeft ook nog nadere opening van de reden waaróm en van het doel waartóé hij deze dingen aan hen voorstelt, door te zeggen: „Opdat gij niet wijs zijt bij uzelf.”
Wijs te zijn is goed en te prijzen, maar wijs te zijn bij zichzelf is slecht en verfoeilijk. Want wie bij zichzelf wijs is, die is het alleen in zijn eigen oordeel en mening. Maar dit is juist de eigenschap van een zot. Een zot heeft hoge gevoelens van zijn verstand en vermogens, al zou hij die gaven ook inderdaad hebben verkregen. De hoge gedachten van zichzelf brengen niet alleen teweeg dat men geen of weinig achting heeft voor anderen, maar dit belet iemand ook tot die trap van wijsheid te komen, waartoe hij anders zou kunnen komen. Het groot vertrouwen op zijn gewaand verstand vervoert hem zelfs weleens om zich tegen God te verheffen, van Wie alleen de ware wijsheid is.
Petrus Curtenius,
predikant te Amsterdam
(”De zwaarste plaatsen der brieven van Paulus”, 1766)
