Tijdens vorige trips lag het zwaartepunt van de strijd vanzelfsprekend in de Gazastrook. Maar die oorlog beperkt zich voornamelijk tot een klein gebied in het zuiden – zeker sinds het Israëlische leger de militaire capaciteit van Hamas en andere Palestijnse terreurbewegingen ernstig verzwakte.

In april moest ik nog een reis naar Israël annuleren, omdat Iran een grootschalige drone- en raketaanval op de Joodse staat uitvoerde en het luchtruim tijdelijk werd gesloten. Het voordeel is dat je zelf niet meer een afweging hoeft te maken, maar dat het besluit tot annulering voor je wordt genomen.

Inmiddels is alle militaire aandacht naar het noorden verschoven. Veel luchtvaartmaatschappijen hebben vluchten naar Tel Aviv gestaakt, want Hezbollah kan met zijn raketten doelen in geheel Israël treffen. Erheen reizen is één ding, maar kom je het land ook weer uit?

Monument

De terugvlucht is met de Roemeense luchtvaartmaatschappij Tarom, die doorgaans niet al te benauwd is om naar Israël te blijven vliegen. Met een overvol programma heb je weinig tijd om daarover na te denken.

Net als bij voorgaande keren, merk je in Jeruzalem vrijwel niets van de oorlog. In Gaza klinken nog af en toe explosies en geweervuur als ik de plekken bezoek waar de aanslagen hebben plaatsgehad. Terwijl er op een paar uur rijden in het noorden mensen voortdurend in de schuilkelder zitten.

Israël maakt zich op voor de herdenking van 7 oktober. In Sderot verrijst een groot monument in het centrum, op de plek waar terroristen die zwarte zaterdag huishielden. Het is wellicht de laatste keer dat er landelijk zo veel aandacht voor het lot van de gijzelaars zal zijn.

Doelwit

De families van de ontvoerden verwijten de regering dat ze hen in de steek laat door de oorlog naar Libanon te verplaatsen. Nog altijd herinneren afbeeldingen in het hele land aan degenen die in Gaza vastzitten. Maar een gerafeld spandoek dat eenzaam in het grensgebied wappert, vertelt zonder woorden dat de aandacht voor de gijzelaars aan inflatie onderhevig is. En dat een deal over hun vrijlating verder weg lijkt dan ooit.

Gelukkig heeft Tarom de vlucht naar Boekarest niet afgelast. Een kleine zucht van verlichting ontsnapt als het toestel aan de gate op de luchthaven Ben-Gurion parkeert. Maar dat is iets te vroeg gejuicht. Want terwijl het cabinepersoneel bezig is met het uitleggen van de veiligheidsvoorschriften, gaat het luchtalarm af. Op mijn telefoon verschijnt een hele serie alerts voor plaatsen die mogelijk doelwit van een raketaanval kunnen zijn.

Na 20 minuten is het voorbij. Nog voor we vertrekken, melden Israëlische media dat het Arrow-luchtverdedigingssysteem een ballistische raket uit Jemen uit de lucht heeft geplukt.