Respect voor de naaste wordt bij een Koranverbranding met voeten getreden. Voor christenen is dat onverteerbaar. Toch haakte de SGP af bij een protest daartegen.
Het openlijk kwetsen van gelovigen, daar ben ik extra gevoelig voor geworden. Zo mag je de Koran nóg zo’n waardeloos geschrift vinden, een moslim kwetsen door een exemplaar in brand te zetten vind ik verwerpelijk.
Waarom ik daar gevoelig voor ben? In Pakistan werd ik meermaals door burgers geconfronteerd met wat er in dat ”christelijke Nederland” aan beledigende dingen gebeurt. Bovendien waren het vaak christenen die me daarop wezen. Zij vreesden wraak.
Mijn gevoeligheid is vooral principieel van aard. Daarom een citaat van de partij die mij lief is, de SGP. „De praktijk leert dat de tien leefregels die God gaf heilzaam zijn voor mens en samenleving. Ze zijn door Christus Zelf samengevat in de bekende zin: Heb God lief boven alles en de naaste als jezelf. En zo streeft de SGP naar betrouwbare politiek waarbij we alle mensen rechtvaardig, respectvol, eerlijk en barmhartig willen behandelen.”
„Alle mensen respectvol behandelen.” Onthoud dit zinnetje, want dit principe bepaalt of politieke keuzes mooi of lelijk zijn. Moréél lelijk. Je kunt nog zulk mooi beleid verzinnen, als respect ontbreekt, is dat als een gouden draad die om prikkeldraad is geweven. Zo zag ik op Prinsjesdag veel prikkeldraad…
Al eerder werd dat respectvol behandelen op de proef gesteld. Dat was vorige week, toen in de Tweede Kamer over een motie werd gestemd waarin een recente verbranding van de Koran werd veroordeeld. Wat bleek? De SGP had niet voor deze motie gestemd. Navraag leerde dat de reden was dat de Bijbel onvermeld bleef. Ik vind het een misser van formaat. De motie betrof immers concreet het in brand steken van een Koran. Dát moest worden veroordeeld. Uit respect voor moslimonderdanen.
Waarom hierover zo’n heisa? Omdat voor christenen –en dus ook voor de SGP– als belangrijkste gebod geldt: „Heb God lief boven alles en de naaste als uzelf.” Die positie, dicht tegen de liefde tot God aan, maakt het naastegebod bijzonder. Ergerlijk ook, want ik zet de naaste liever op grote afstand van God. Hem liefhebben wordt dan een stuk gemakkelijker… God heeft dat anders gewild en liefde tot de naaste dicht bij Hem gehouden.
Als respect uit dit gebod voortvloeit, dan sjoemel je daar niet mee. Wie dat wel doet –omdat het even zo uitkomt– begeeft zich ook nog eens op een hellend vlak: voor je het weet heb je je naaste vogelvrij gelaten of verklaard.
De moraal van dit verhaal? SGP, stop met dat mitsen en maren zodra „respect voor alle mensen” in het geding is. Bazuin de waarde ervan rond en belijd het via moties. In Pakistan zijn christenen ermee geholpen.
