Vaak levert dat niet een eenduidig beeld op. De ene keer pakt het gunstig uit, de andere keer valt het tegen. Ook nu is uit de actuele data geen onbetwistbare conclusie te trekken. Dat plaatst de centrale banken voor een lastige afweging over hun rentebeleid.

De aandelenbeurzen illustreerden begin deze maand de steeds wisselende verwachtingen. Er trad plotseling een stevige correctie op. Overal in de wereld doken de markten diep in het rood, gedreven door vrees voor een recessie. De dagen daarna verdween die angst echter snel en hervonden zij het pad omhoog. De koersen zijn de laatste maanden flink gestegen en dan kan iets kleins een groot effect veroorzaken. Misschien was het dus een overreactie, maar dat weten we pas na verloop van tijd.

Wat betekent het allemaal voor de rente? Over enkele weken, op respectievelijk 12 en 18 september, houden de Europese Centrale Bank (ECB) en de Federal Reserve (Fed) hun reguliere vergaderingen. Na de klap op de beurzen leek geen twijfel mogelijk: de officiële tarieven zullen worden verlaagd. Analisten en beleggers meenden dat langer wachten niet verantwoord was, omdat anders de groei te veel schade oploopt. Maar is het echt een uitgemaakte zaak?

Bij ons, in de eurozone, blijkt de inflatie hardnekkig. Ze trok in juli weer aan, van 2,5 naar 2,6 procent, dik boven het streefgetal van 2 procent. De prijsmutatie in de dienstensector ligt al maandenlang in de buurt van de 4 procent. De loonstijgingen zwakken af, maar dat neemt de zorgen aan dat front niet helemaal weg.

„Als de ECB-bestuurders besluiten om de rente te verlagen, nemen zij een risico”

Tegelijk zijn de berichten over de economische groei hoopgevend. Zowel in het eerste als het tweede kwartaal bedroeg die 0,3 procent, na een aantal perioden van stagnatie. Dit bij elkaar duidt niet op een dringende noodzaak tot een renteverlaging. Als de ECB-bestuurders daartoe besluiten, nemen zij een risico. Mocht immers het tempo van de geldontwaarding onverhoopt niet verder zakken, dan staat de geloofwaardigheid van hun aanpak, die gericht dient te zijn op alles om de inflatie te bestrijden, op het spel.

De ECB heeft in juni een eerste stap gezet, met een aanpassing van 4 naar 3,75 procent. Voor de toekomst hield president Christine Lagarde alle opties open. De Fed maakte toen pas op de plaats, maar voorzitter Jerome Powell heeft daarna wel gezinspeeld op actie in september. Dezer dagen is in het Amerikaanse Jackson Hole de traditionele, jaarlijkse conferentie van monetaire deskundigen uit de hele wereld. Dat biedt de centrale bankiers de kans om met de bewoordingen in hun speeches de verwachtingen voor september te managen.

De auteur is oud-redacteur economie van het RD.