Eerst even een kanttekening. Als u nu denkt dat Gods Kerk zich vooral binnen uw eigen kerkverband bevindt en dat er daarbuiten –zeker toch niet in het buitenland– nauwelijks een waarachtig Woord gesproken wordt, dan hebt u het mis. In het Vaderhuis zijn vele woningen, geen aparte zalen voor gelijkgestemde gelovigen.

Ons denken is zo verduisterd dat we vaak denken: des Heeren tempel is deze! De een is voor Apollos en de ander voor Paulus. De een is voor die en die dominee of soort prediking en de ander denkt dat alleen zijn kerkverband het bij het rechte eind heeft. Elke zondag belijden we te geloven in een heilige, algemene, christelijke Kerk. Laat u zich dan eens verrassen door Gods Geest.

Theater

Nu even terug naar de kern: tijdens de vakantie naar de kerk. Gods Geest kan zo werken door de Woordbediening in het buitenland dat de predikant wegvalt en u alleen in de kerk zit en zodoende onderwijs ontvangt van dé Leraar, door het geloof en Gods Geest gewerkt.

Ik zal dit proberen duidelijk te maken aan de hand van een voorbeeld uit mijn afgelopen vakantie. In aanloop naar de eerste zondag in het buitenland werd ik door trekkende liefde sterk naar Gods huis gedrongen. „Hoe branden mijn genegenheên, om ’s Heeren voorhof in te treên; mijn ziel bezwijkt van sterk verlangen” (Psalm 84:1, berijmd).

Ik wist dat er aan de andere kant van het Lago Maggiore kerk was, maar dat was erg ver rijden. Een snelle rekensom leerde dat ik rond 6.00 uur op moest. Al moest ik er uren voor rijden, de liefde was te sterk om in mijn vakantiehuisje te blijven. De ochtendlucht was indrukwekkend. „De werken des Heeren zijn groot” (Psalm 111:2), en stil zong ik mee.

Aangekomen bij de locatie bleek de kerkdienst in een theater te zijn. Maar het Woord ging echt open en kerkmuren vielen weg. Er waren honderden mensen van allerlei kerkelijke denominaties. Even een voorproefje van wat eenmaal zal zijn: één Herder en één kudde (Johannes 10:16). En Christus was aanwezig in de Woordbediening. Het verrassende was dat de preek ging over Psalm 27:4 („Eén ding heb ik van de Heere begeerd…”) en dat het verlangen van Christus naar een verloren zondaar centraal stond. Niet mijn verlangen, maar Zijn verlangen is de kern. En mijn verlangen werd verslonden door Zijn verlangen! Even was ik alleen in de kerk. Zijn opzoekende liefde had mij als een magneet getrokken. Verwondering en stille aanbidding bleven over.

Na de kerkdienst reisde ik mijn weg naar de andere kant van het meer in Italië met blijdschap, omdat Hij aanwezig was tijdens deze dienst.

In de benen

Wat leert dit ons? Kom meer los van uw horizontale denken, kom uit uw comfortzone en kom in de benen. Er is een andere dimensie. Gods Koninkrijk laat zich niet vangen door kerkmuren in het buitenland als het Woord opengaat; kijk eroverheen. Het instituut kerk waar wij in ons denken zo vaak in gevangen kunnen zitten, komt echt voort uit Rome. Jezus spreekt over een gemeente en daar is vrijheid! De een is van Apollos, de ander van Cefas, weer een ander van Petrus. Maar ik ben van Christus.

Nog een advies: bid of Christus alle kerkmuren, koninkrijken en instituten die wij hebben opgericht wil afbreken, opdat Zijn Koninkrijk des te meer mag komen en de Leraar als Herder met een gemeente overblijft. Ga dus naar de dichtstbijzijnde kerk in het buitenland en vraag in uw binnenkamer of Hij aanwezig wil zijn en  de predikant mag wegvallen, zodat de Leraar overblijft!

De auteur is business developer, gericht op acquisitie- en recruitmenttrajecten.