„Scholen zijn er voor onderwijs, niet voor het promoten van de lhbti-cultuur”, zegt Stoykova. „Als leerkrachten zijn we geen psychologen die de kinderen moeten begeleiden in het vormen van hun seksuele identiteit.”

Het Bulgaarse parlement heeft het voorstel voor een verbod op lhbti-propaganda op scholen vorige week met een overweldigende meerderheid aangenomen. In totaal stemden 159 parlementsleden voor het amendement op de wet inzake kleuter- en schoolonderwijs en 20 tegen. Tien parlementsleden onthielden zich van stemming.

„De kinderen zijn bij mij op school om te leren, niet om te worden overladen met propaganda” - Nadya Stoykova, Bulgaarse schooldirectrice

Het aanvaarde voorstel luidt dat „het uitvoeren van propaganda, het promoten van of het aanzetten tot, op welke manier dan ook, direct of indirect, ideeën en opvattingen met betrekking tot niet-traditionele seksuele oriëntatie en/of bepaling van genderidentiteit, anders dan biologisch” verboden is op scholen. De Bulgaarse grondwet definieert het huwelijk als een verbintenis tussen een man en een vrouw. Met andere woorden, het promoten van andere ideeën over seksualiteit en het huwelijk is verboden op Bulgaarse scholen.

Identiteit

Nadya Stoykova, het hoofd van de Petko R. Slaveykovschool in Sofia, steunt de nieuwe wet van harte. Ze merkt dat lhbti-organisaties in Bulgarije steeds meer steun proberen te krijgen voor hun ideeën. „Ze hebben bijvoorbeeld folders uitgedeeld op scholen waarin stond dat als kinderen moeite hebben met hun seksualiteit, hun ouders hun nieuwe identiteit moeten accepteren.”

Stoykova is blij met de nieuwe wet, omdat die haar handvatten biedt om de lhbti-folders op haar school te weigeren. „Nu kan ik deze organisaties gewoon vertellen dat ik de folders niet op mijn school wil, want dat is bij wet verboden.”

De nieuwe wet betekent niet dat seksuele voorlichting niet meer is toegestaan op scholen, benadrukt de directrice. De wetswijziging heeft op haar school eigenlijk nauwelijks invloed op het lesprogramma. Momenteel richt de seksuele voorlichting op de Petko R. Slaveykovschool zich voornamelijk op de biologische kant van de zaak, niet op de ethische of morele kant, legt Stoykova uit. „Scholen hebben het recht niet om deze onderwerpen te behandelen. De kinderen zijn op mijn school om te leren, niet om te worden overladen met propaganda. Ik promoot geen enkel soort huwelijk, zelfs niet het traditionele. Maar we praten wel over het belang van het gezin en leren de kinderen dankbaar te zijn voor hun familie.”

Dat betekent niet dat kinderen niets leren over gevoelige onderwerpen, zoals pornografie en seksuele relaties met minderjarigen. „Deze zaken zijn in Bulgarije bij wet verboden”, zegt Stoykova. „Het is dus makkelijk om kinderen te ontmoedigen om deel te nemen aan dergelijke activiteiten. Het is simpelweg illegaal.” Ook het onderwerp homoseksualiteit wordt aangesneden, maar alleen feitelijk. „Het bestaat.”

Kiezen

Tegelijkertijd gaan genderkwesties niet aan de school voorbij. Ook op de Petko R. Slaveykovschool zijn er leerlingen die twijfelen over hun geslacht of seksuele geaardheid. Er was bijvoorbeeld een elfjarig meisje dat een jongen wilde zijn, vertelt Stoykova. Ze vroeg haar klasgenoten en leraren om haar bij haar nieuwe naam te noemen. De directeur nam het meisje apart voor een gesprek. Toen ontdekte ze dat de leerlinge elke avond pornografie was gaan kijken en inmiddels een sterke hekel aan haar lichaam had gekregen. Dat maakte haar kwetsbaar voor de boodschap van lhbti-organisaties dat geslacht niet belangrijk is en iets is waar je voor kunt kiezen, legt Stoykova uit.

Voor de school was dit de aanleiding om na te denken over regels om duidelijkheid te scheppen voor ouders, docenten en leerlingen. Het resultaat is een officieel document waarin staat dat leerlingen worden aangeduid met het geslacht waarmee ze geboren zijn.

Leerlingen die worstelen met persoonlijke vragen over hun seksuele identiteit of geaardheid worden doorverwezen naar professionele hulpverleners en psychologen. Vaak zijn deze worstelingen het gevolg van complexere problemen, zegt Stoykova. „Misbruik, verwaarlozing, pornoverslavingen”, somt ze op. „En soms zijn tieners in de war over hun geslacht, gewoon omdat ze zich ongemakkelijk voelen in hun lichaam, zoals alle pubers doen. Dit alles toont aan dat we niet zomaar hun geslachtskeuze moeten bevestigen zonder na te gaan waar die vandaan komt. In plaats daarvan moeten we kinderen beschermen.”