Pastoor van Arskerk: sober en vernieuwend
De Pastoor van Arskerk in de Haagse wijk Loosduinen oogt sober, maar heeft een rijke architectuur. Het rooms-katholieke kerkgebouw uit 1969 geldt als een voorbeeld van het structuralisme.
Architect Aldo van Eyck (1918-1999) liet zich inspireren door vroeg-christelijke basilieken en Zuid-Europese kerken. De Pastoor van Arskerk bestaat uit een lage rechthoekige ruimte die doet denken aan een crypte, met dwars daarop een hoge gang. Aan het eind daarvan staat een kruis.
Daglicht valt door ronde koepels in het dak. De ronde vorm komt herhaaldelijk terug in het in- en exterieur van de kerk. Die herhaling van geometrische vormen is typerend voor het structuralisme, een stroming in de Nederlandse architectuur die ontstond in het midden van de twintigste eeuw.
beeld RD, Anton Dommerholt
beeld RD, Anton Dommerholt
beeld RD, Anton Dommerholt
Exterieur van de Pastoor van Arskerk in Den Haag. beeld RD, Anton Dommerholt
Interieur van de Pastoor van Arskerk in Den Haag.
beeld RD, Anton Dommerholt
beeld RD, Anton Dommerholt
beeld RD, Anton Dommerholt
Beeltenis van Jean Baptiste Marie Vianney (1786-1859), die bekendstaat als de Pastoor van Ars. beeld RD, Anton Dommerholt
beeld RD, Anton DommerholtAls belangrijke vertegenwoordiger van het structuralisme liet Van Eyck zich niet onbetuigd. De Pastor van Arskerk, opgetrokken uit betonsteen, werd een vernieuwend kerkgebouw. Een fraai staaltje avant-garde.
Rond 1970
Deel 4 in een serie over architectuur van omstreeks de jaren zeventig. De tijd van structuralisme, brutalisme en experimenteel wonen.
