Cvandaag

„„Waar staat in de Bijbel dat dominees op vakantie gaan?” Een vraag van een kerkenraadslid, enkele tientallen jaren geleden. Ik antwoordde met een wedervraag. „Broeder, poetst u uw tanden?” Een geërgerde reactie volgde. Natuurlijk poetste hij zijn tanden. „Maar waar staat in de Bijbel dat u uw tanden moet poetsen”, vroeg ik hem plagerig. (…)

Als er in de Bijbel nergens over vakantie wordt gesproken, is het dan niet veiliger om thuis te blijven? Had mijn bezorgde ouderling dan toch gelijk? Zijn argument dat de Heere Jezus nooit op vakantie ging, klinkt nog steeds blasfemisch in mijn oren. Ook Hij had momenten van rust nodig. Hij was helemaal God, maar ook volop mens. Als mens was Hij niet onverwoestbaar. Spoorde Hij daarom Zijn discipelen aan om zo nu en dan rust te nemen? (Markus 6:30).

Het Grieks van het Nieuwe Testament kent verschillende woorden voor rust nemen. In vijf daarvan klinkt de stam ”pauoo” door. Met een tikkeltje fantasie hoor je er ”pauze” in. Een pauze is een onderbreking. Bracht God niet een heilzaam ritme aan in de tijd? Hij schiep de seizoenen en de afwisseling van nacht en dag. Met behulp van kunstlicht weten wij dat ritme geraffineerd te doorbreken. We creëerden zelfs een 24 uurseconomie met eigentijdse vormen van slavernij. Maar mensen zijn geen machines. Bovendien loopt een machine die overvraagd wordt een keer vast. Je moet als mens van ophouden weten. Dat hoeft niet tegen de luiaard te worden gezegd, wel tegen een ambitieuze ondernemer, of iemand met een neurotische, dwangmatige geest. De Prediker zei ook dit: „Een handvol rust is beter dan beide vuisten vol zwoegen en najagen van wind” (4:6). (…)

Voor wie nog niet helemaal overtuigd is van de legitimiteit van vakantie: Israël kende het sabbatsjaar (Leviticus 25). Het land kreeg een vol jaar rust, daarmee ook de landman. Ik erken dat dit argument als pleidooi voor vakantie mank gaat, want stipt genomen zouden we dan eenmaal per zeven jaar recht op vakantie hebben, een vakantie die tot vervelens toe voortduurt. Het gaat mij echter om het feit dat God Zijn schepping op gezette tijd rust gunt. Hij overvraagt ons niet.

Wie vakantie houdt zonder God, loopt gevaar te ontsporen. Dat is het grote gevaar in een samenleving die de band met Hem aan flarden scheurde. Vakantie is doel in zichzelf geworden en daarmee nieuwe stressfactor. We moeten steeds meer, steeds vaker en steeds verder weg. We hollen achter onze eigen adem aan. Zelfs in de vakantie moeten velen presteren, zo veel mogelijk ondernemen op sportief terrein en zichzelf bewijzen. We sturen de kiekjes dagelijks de wereld over. (…)

Prediker spoort ons aan om vooral te genieten van de goede gaven die God schenkt. Geniet van je eten en drinken, maar ook van vrije tijd, van Zijn schepping, van natuur en cultuur. Vakantie is bij uitstek een tijd van bezinning en reflectie. Daarvoor hoef je niet heel ver weg te gaan. Leer met Luther de kunst van ”godzalig luieren”. En –zei de reformator– in het geloof weten we met alles tot Gods eer om te gaan. Dus ook met onze vakantietijd.”

Ds. J. Belder schrijft op het internetplatform Cvandaag over „de kunst van het godzalig luieren in vakantietijd”.